یکی از ایرادات به شیعه، از طرف اهل سنت، موضع منطقی شیعه نسبت به صحابه است؛ اهل سنت که معتقد به عدالت همه صحابه‌اند، در بین صحابه، احترام ویژه‌ای برای شرکت‌کنندگان در جنگ بدر قائلند.
غزوه و جنگ بدر، اولین و مهم‌ترین جنگ، میان مسلمانان و مشرکان قریش است که خداوند در قرآن از آن نام برده: «وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ.[آل‌عمران/123] خداوند شما را در «بدر» یاری کرد (و بر دشمنان خطرناک، پیروز ساخت) در حالی‌که شما (نسبت به آن‌ها)، ناتوان بودید؛ پس، از خدا بپرهیزید (و در برابر دشمن، مخالفتِ فرمانِ پیامبر نکنید)، تا شکر نعمت او را به‌جا آورده باشید!» عنایت خاص خداوند در این جنگ‌ به‌طور گسترده در سوره‌هایی مانند انفال و آل‌عمران آمده است، که از پرداختن قرآن به ذکر تفصیلی این جنگ می‌توان اهمیت آن را دریافت؛ به همین دلیل صحابه‌ای که در این جنگ، در رکاب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حاضر شدند، به بدریون موسوم شده و نسبت به سایر صحابه از جایگاه ویژه‌ای بهره‌مند شدند. این جایگاه ویژه سبب شد که حضور و جانبداری آنان در هر امری در صدر اسلام، وزنه‌ی سنگینی در آن جهت‌گیری ایجاد می‌کرد.
فروة بن عمرو انصاری از اصحاب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود، در بیعت عقبه شرکت داشت، در جنگ بدر شرکت کرد، و هم‌چنین در جنگ‌های دیگر نیز شرکت نمود، پیامبر اکرم بین او و عبدالله بن مخرمه عامری عقد اخوت خواند، از پیامبر اکرم حدیث نقل کرده است؛ وقتی که مالک در کتاب «الموطأ» این حدیث را آورده، در سند حدیث نام او را ذکر نکرده است؛ ابن وضاح و ابن مزین می‌گویند: علت نام نبردن مالک در موطأ به این دلیل است که او از کسانی بود که در کشتن عثمان کمک نمود.[1]
ابن حجر عسقلانی هم در شرح حالش گفته که او از کسانی بود که همراه پیامبر اکرم بود و دو اسب را در راه خدا می‌کشید؛ هر سال هزار بار شتر صدقه می‌داد؛ در زمان امیرالمؤمنین هم در جنگ جمل شرکت کرد.[2]
این صحابی اهل خیر، که در بیعت عقبه شرکت داشت، از طرف پیامبر اکرم مأمور می‌شد،[3] در معیت پیامبر کمک می‌کرد، در جنگ‌های مختلف، مخصوصاً جنگ بدر همراه پیامبر بود، و تا آخر عمر از مسلمانان بود، در جنگ جمل شرکت کرد و در تاریخ نیامده است که او غیر مسلمان از دنیا رفته باشد؛ طبق تمام تعریف‌هایی که از صحابه وجود دارد، او از صحابه ویژه به‌شمار می‌رود.
اهل سنت در مورد او  چه می‌گویند؟! آیا او هم مثل همه صحابه عادل است و بهشتی؟!
عدالت صحابه برای او که در قتل عثمان شرکت داشته، به چه صورتی است؟!
کشتن عثمان بدری بودن او را از بین می‌برد؟!

پی‌نوشت:

[1]. «شهد العقبة، وشهد بدرا، وما بعدها من المشاهد مع رسول الله صلى الله عليه وسلم، وآخى رسول الله صلى الله عليه وَسَلَّمَ بينه وبين عَبْد اللَّهِ بْن مخرمة العامري. حَدِيثُهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لا يَجْهَرُ بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ بِالْقُرْآنِ. قَالَهُ مَالِكٌ، عَنْ يَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ، عَنْ محمد بن إبراهيم بن الحارث التيمي، عن أَبِي حَازِمٍ التَّمَّارِ، عَنِ الْبَيَاضِيِّ، وَلَمْ يُسَمِّهِ فِي الْمُوَطَّأِ. وكان ابْن وَضَّاح وَابْن مزين يقولان: إنما سكت مَالِك عَنِ اسمه لأنه كَانَ ممن أعان على قتل عُثْمَان رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ.» الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج3، ص1260.
[2]. «كان ممّن قاد مع رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه وآله وسلم فرسين في سبيل اللَّه، وكان يتصدق في كل عام من نخله بألف وسق، وكان من أصحاب علي يوم الجمل.» الاصابه فی تمییز الصحابه، ابن حجر، ج5، ص279.
[3]. «كان النبي صلّى الله عليه وآله وسلّم يبعثه يخرص عَلَى أهل المدينة ثمارهم، فإذا دخل الحائط حسب ما فيه من الافناء، ثُمَّ ضرب بعضها عَلَى بعض، عَلَى ما يرى فيها، فلا يخطیء.» اسدالغابه، ابن اثیر، ج4، ص58.