تعداد اندکی از اهل‌حق در گوشه و کنار وجود دارند که آگاهانه یا جاهلانه از مسیر اصلی منحرف شده، ائمه را به مقام الوهیت رسانده‌اند. اگرچه اینان اندک‏اند؛ اما باید بدانند که این گونه اعتقادات، نه مورد تأیید اهل‌بیت است و نه اکثریت این فرقه این گونه باور‌‌‌های غلط را می‌پذیرند. بعلاوه آنها هیچ گونه دلیلی برای این اعتقاد خود ندارند.

گرچه اهل‌حق امامت ائمه (ع) را پذیرفته‌اند و به امامان دوازده‌گانه معتقدند و احترام می‌گذارند، در محرم، مراسم عزا برپا می‌کنند و در این مراسم شرکت می‌کنند، به زیارت ائمه می‌روند و به مهدویت و مسائل مربوط به آن معتقدند؛ اما در این زمینه چند مشکل نمایان است:

1. عده‌ای از اهل‌حق نسبت به امامان، مخصوصاً امام علی (ع) دچار غلو هستند؛

2. دربارۀ ائمه( قائل به حلول هستند؛

3. در مسئلۀ امامت نیز مانند نبوت دچار تناقضات و عدم شناخت کافی از آنها می‌باشند و در حقیقت، نگاه آنان به آموزه‌‌های دینی و از جمله نسبت به امامت، سطحی و قشری است؛

4. در عمل، به گفتار و رفتار پیران خود بیش‏تر از امامان معصوم توجه دارند.

در کتاب «سر سپردگان» آمده است: «اهل‌حق به دوازده امام اعتقاد دارند، حتی معتقدند که امام دوازدهم در آخرالزمان ظهور کرده، دنیا را از عدل و داد پر خواهد کرد. منتهی به عقیدۀ آنها هر یک از دوازده امام «مظهر» و یا «جامۀ» یکی از پیشوایان اهل‌حق می‌باشد.»[1]

نورعلی الهی، از رهبران اهل‌حق، فرقۀ شاه هیاسی كه خود را شیعه قلمداد می‏كنند، می‌گوید: من طوری حرف می‌زنم كه تهمت غیر شیعه بودن را به من نزنند.

او می‌نویسد: خداوند در امیرالمؤمنین علی (ع) ظاهر گشت و از آن زمان به بعد آن حضرت، خدای روی زمین شده و پس از او فرزندان معصومش تا امام مهدی (عج) به ترتیب خدا بودند، و پس از امام زمان (عج) روح ائمه اطهار در بدن رهبران فرقه‌ای اهل‌حق وارد گشته و خدایی به آنها رسیده است.

بنابراین نمی‌گویند: ما چند خدا داریم؛ بلكه باورشان بر این است كه خداوند یگانه است و در هر عصری وارد بدن یكی از انسان‌ها می‌شود و جامعه را هدایت می‌كند.[2]

پی‌نوشت:

[1]. سرسپردگان، ص 31.

[2]. آثار الحق، ج 1، صص 285، 437، 442، 513، 536 و 704.