پایگاه جامع فرق، ‌ادیان و مذاهب_ تاریخ بیانگر موارد زیادی است که صحابه به فرمان رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) گوش فرا نداده و مخالفت نموده‎اند! این مخالفت‎ها نشانگر عدم عدالت برخی صحابه و توجیه روشنی است که چرا بعد از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) خلافت امام علی (علیه السلام) که به نصوص متواتر توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بیان شده بود، کنار گذاشته شد. در این مقاله به بیان برخی از این مخالفت‎ها که در معتبرترین کتب در نزد اهل سنت که صحیح مسلم و بخاریند، پرداخته شده است.

از مهمترین این مخالفت‎ها، مخالفت عمر با فرمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در آخرین لحظات زندگانی حضرت است که وقتی ایشان فرمودند کاغذی بیاورید تا برایتان وصیتی بنویسم که پس از من گمراه نشوید، عمر گفت: «ان النبی (صلى الله عليه وسلم) غلبه الوجع![1] بیماری و درد بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) غلبه کرده!»

نمونه دیگر جواز مقاربت همسر بعد از حج تمتع است که حتی در زمان خود رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) مخالفت نمودند که وقتی این خبر به ایشان رسید غضبناک شده فرمودند: «قد علمتم أني اتقاكم لله وأصدقكم وأبركم ولولا هديي لحللت كما تحلون فحّلوا.[2] شما به‎درستی می‎دانید که من متقی‎تر و صادق‎تر و نیکوکارتر از شمایم و اگر هدی(قربانی) من نبود مانند شما محلّ شده (و از احرام خارج می‎شدم) پس محلّ شوید (و از احرام خارج ‎شوید).» مورد دیگر سفری است که در رمضان سال فتح مکه به سمت مکه حرکت نمودند. چون به منطقه کراع غمیم رسیدند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آب طلبیدند و در حضور مردم نوشیدند تا نشان دهند که باید افطار نمایند، ولی عدّه‎ای همچنان روزه‎شان را نگه‎داشتند که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «أولئك العصاة، أولئك العصاة[3] آنان معصیت‎کارند، آنان معصیت‎کارند.»

دیگری اعتراف خود عایشه است که به‎زور دوایی را به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‎خوراند و هرچند ایشان منع می‎فرمایند، او ادامه می‎دهد و می‎گوید این بخاطر آن است که مریض از دوا کراهت دارد! پس از بهبودی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) وی را عتاب نموده، می‎فرمایند: «ألم أنهكم أن تلدّوني؟![4] مگر شما را از خوراندن دوا منع نکردم؟!» بنابراین مشاهده می‎شود آن چهره معصوم و مطیعی که سعی می‎شود برای همه صحابه ترسیم شود و نتایج فراوانی از آن گرفته شود، توهّمی بیش نیست!

پی‌نوشت:

[1]. البخاری، صحيح البخاری: ج۱، ص۳۷، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، ۱۴۰۱ - ۱۹۸۱ م.
[2]. البخاري، صحيح البخاري: ج ٨ ص ٦١  ٦٢ ح ٢٨٣٢ ، بيروت: دار الفكر  . مسلم النيسابوري، صحيح مسلم: ج ٤ ص ٣٧ ح ٢٨٣٢ ، بيروت: دار الفكر  .
[3]. مسلم النيسابوري، صحيح مسلم: ج ٣ ص ١١٤١  ١٤٢ ح ٢٤٩٩ ، الناشر: دار الفكر  بيروت.
[4]. البخاري، صحيح البخاري: ج ٥ ص ١٤٣ ح ٤٤٥٨ ، الناشر: دار الفكر بيروت.