سلام آقا شهریار پس شما خودت قائل به جبری!!! اولاً میدونید که بنی امیه و بنی عباس همگی قائل به جبر بودند و هر کاری که کردند و هر ظلمی که کردند رو به خدا نسبت دادند و گفتند کار خدا بوده. مثلاً یزید شهادت امام حسین علیه السلام رو به خدا نسبت میده و میکه کار خدا بود. طبق اعتقاد شما به جبر، تمام کارها و ظلم هایی که بنی امیه و بنی عباس به اهل بیت ع داشتند کار درستی بوده چون کار خدا بوده. این درحالی که این اعتقاد با نظریه شیعه مخالف است و شیعه به چنین چیزی معتقد نیست. دوماً: خدا رو شکر قرآن هم خواندیم. ما نباید همین جوری قرآن رو تفسیر و تاویل کنیم، پس کلمه جبار رو باید ببینیم در قرآن به چه معناهایی آمده. طبق تفسیر نمونه و گفته راغب در کتاب لغت خودش، این واژه در قرآن مجید در ده مورد به کار رفته که نه مورد آن در باره افراد ظالم و گردنکش و مفسد است و تنها یک مورد آن درباره خداوند قادر متعال است که این آیه است. این واژه در آیه 23 سوره حشر در مورد خداوند سبحان آمده است:« هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْمَلِک الْقُدُّوس السلاَمُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکبرُ سبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشرِکون َ». راغب در مفردات می‏گه: اصل جبر، اصلاح کردن چیزی است با غلبه و قدرت، این واژه هنگامی که در مورد خداوند به کار رود بیانگر یکی از صفات بزرگ اوست که با نفوذ و کمال قدرت به اصلاح هر فسادی می‏پردازه و هرگاه در مورد غیر خدا به کار رود، معنی مذمت رو داره. سوماً: در مورد اینکه شما می گویید که این آیه قرآن که می فرماید: فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لکِنَّ اللهَ قَتَلَهُمْ وَ ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لکِنَّ اللهَ رَمى وَ لِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً إِنَّ اللهَ سَمِیعٌ عَلِیم». در مورد شأن نزول این آیه چند روایت نقل شده؛ مشهور چنین گفته‌: در جنگ بدر جبرئیل از طرف خدا به پیامبر اسلام(ص) امر کرد که خاکی از زمین برداشته و به سمت مشرکان بپاشد. پیامبر(ص) از علی(ع) خواست خاکی از زمین در کف دست او بریزد. سپس پیامبر خاک را به سمت مشرکان پاشید؛ به‌طوری که این خاک در چشم همه دشمن نشست، ترس و رُعب عجیبی در دل آنها ایجاد شد و مسلمانان بر آنها غلبه پیدا کردند و پیروز شدند.(طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ‏4، ص 814،) این خودش یک معجزه بوده. تفسیر آیه با توجه به کتاب‌های تفسیری: با دقت در شأن نزول آیه شریفه مشخص میشه که این آیه اشاره به جنگ بدر داره و جمله «ما رمیت...» اشاره به آن مشت خاکی است که پیامبر(ص) به سمت مشرکان پاشید. منظور از قتل هم اشاره به کشتن مشرکان به وسیله شمشیر به دست مسلمانان می‌باشد. در ادامه آیه، «وَ لِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً» دلالت بر این دارد که سیاق آیه، سیاق منّت‌گذاری خدای متعال بر مسلمانان است؛ یعنی خدا می‌خواهد نصرت خود را بر مسلمانان منّت بگذارد.(المیزان فی تفسیر قرآن، ج 9، ص 38) نکته قابل توجه این‌که؛ در ظاهر همه این کارها را پیامبر(ص) و یارانش در جنگ بدر انجام دادند، اما این‌که می‌گوید «شما این کار را نکردید»، اشاره به این دارد که: اوّلاً: این قدرت جسمانی و روحانی و نیروی ایمان که مسلمانان با کمک آنها بر دشمن غلبه پیدا کردند، از جانب خدای متعال بوده و آنان با نیروی خدا به سوی او گام برداشتند. ثانیاً: معجزه‌هایی رخ داد (مانند پیروزی بر دشمنی که دارای نفرات و امکانات بیشتری بود) که باعث بالا رفتن روحیه مسلمانان و شکست روحیه دشمنان شد، این معجزات نیز تأثیری از جانب خدا بود. در واقع می‌توان هدف خدای متعال از این آیه را این‌طور بیان کرد که این کار، هم کار مسلمانان بود و هم کار خدا. کار آنها بود؛ چون با اراده آنها انجام گرفت و کار خدا بود، چون نیرو و مدد از جانب خدا بود.(تفسیر نمونه، ج 7، ص 115) اینهای که ما گفتیم با توجه به مبنای شیعه است که نه اختیار مطلق را پذیرفته و نه جبر مطلق را، بلکه به «امر بین الأمرین» معتقد است. مبنای ما در اعتقادات و کلام مبنای شیعه است نه اشاعره و یا معتزله. شما هم که معلومه طبق مبنای اشاعره که جبری هستند بحث می کنید پس طبق مبنای شما هر کسی به شما و یا نزدیکان شما توهین یا جسارتی کنه یا ...، ایشون مقصر نیست چون اختیاری از خودش نداره و همه کاره خداست. چون خود شما گفتید که نمیشه اراده ای برای غیرخدا قائل شد.