مباحث روایی
یکی از احادیثی که به صورت متواتر نقل شده و دلالت بر خلافت و جانشینی حضرت علی میکند، حدیث غدیر است. این روایت در منابع زیادی از اهل سنت نقل شده است. در کتاب مسند احمد و کتاب نسائی این حدیث با تفصیل بیشتری بیان شده است.
برخی همواره با تنگنظری و قصور عقلی، به دنبال نقاط مبهم در روایاتند تا با سوء استفاده از آنها برخورد گزینشی و یکسویه کرده و دشمنی خود با اهلبیت (علیهم السّلام) و شیعیان را به نمایش گذارند، آنان با استناد به برخی روایات، در تبلیغات گستردهی خود میگویند مهدی شیعه دین جدید آورده و موجب گمراهی مردم میگردد.
مصحف فاطمه (علیهاالسّلام) کتابی است به املاء جبرئیل و دستخط امیرمؤمنان (علیهالسّلام) که در آن تمام حوادث و اتفاقات آیندهی جهان تا روز قیامت ثبت شده و چیزی درباره حلال و حرام در آن وجود ندارد. اما برخی که چشم دیدن این فضائل را ندارند به میدان میآیند و این موضوع را دستاویزی برای حمله به عقاید شیعیان قرار دادهاند.
مخالفین شیعه به ادله واهی شیعه را محکوم به کفر و ارتداد میکنند. اگر آنان به تاریخ رجوع کنند میبینند آنچه که باعث کفر شیعه شده است به وفور در بین خود صحابه نیز موجود بوده است. بسیاری از صحابه طراز اول نسبت به هم کینه و عداوت داشته و حتی حاضر به دیدن هم نبودند و همدیگر را به کفر متهم میکردند و برخی از آنها دیگری را لعن میکردند.
چرا برخی از اهل سنت به بهانه زدودن پیرایههای غیر واقعی از اسلام، به محض اینکه حدیثی در فضیلت امیرمؤمنان و اهلبیت میشنوند، صدای «وا اسلاماه» و «وامحمّداه» آنان بلند میشود و گوش فلک را با فریادهای فریبنده خود کر میکنند و در مقابل همینان در برابر بسیاری از روایات غلوآمیزی که دروغ بودن آنها از دور آشکار است، کور و کر میشوند.
حفظ دین از شئونی است که میتوان برای امام معصوم مطرح کرد. بدین معنا که امام معصوم باید به لحاظ سیاسی واجتماعی به گونهای رفتار کند که نگذارد دین نابود شود؛ بنابراین بر اساس سیره و سخنان معصومان این شأن و وظیفه از سه طریق حاصل میشود: 1- همکاری با خلفا؛ 2- صلح با حاکم جائر؛ 3- قیام در برابر حکومت جائر
کتاب صحیح بخاری نوشته محمد بن اسماعیل بخاری است. او در خصوص انگیزه تالیف این کتاب گفته است: روزی نزد استاد خود اسحاق بن راهويه بوديم كه گفت: چه میشد اگر كتاب مختصری درباره سنت صحيح رسول اكرم فراهم میكرديد! اين امر در دلم نشست و شروع به گردآوری جامع روايی صحيحی نمودم و صحيح خود را از ميان ششصد هزار روايت گرد آوردم.
تاریخ مملو از ظلم هایی است که بر بندگان صالح و اولیاء خدا رفته است. وقتی به سخنان جانسوز امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) نگاه می کنیم، به اوج مظلومیت آن حضرت پی می بریم. و به جرأت می توان گفت که مولا علی(علیه السلام) اول مظلوم عالم است چرا که با تمام سفارشات نبی خدا، او را از حقوق اولیه اش و جانشینی برحقش محروم کردند.
روایات فراوانی در کتب صحاح اهلسنت نقل شده که گروه بیشماری از مردم از سوی پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) مورد لعن و نفرینهای نابهجا قرار میگرفتهاند که هدف از جعل اینگونه روایات، بیاثر و نامفهوم جلوه دادن روایاتی است که در لعن پیامبر اکرم نسبت به افرادی همچون معاویه و دیگر بزرگان اهلسنت است.
بهتانهای عظیمی به ساحت مقدس پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) وارد شده که برگرفته از روایات اسرائیلیات تازه مسلمانان یهودی همچون ابوهریره و کعب الاحبار است. به نحوی که هیچ شخص عاقلی نمینواند بپذیرد، صاحب رسالت، اسوه خلقت، حضرت محمد (صلیاللهعلیهوآله) آنگونه باشد که حتّی از یک انسان معمولی توقّع نمیرود!
با آنکس که نمیبایست، بیعت کردند، و با آنکس که شایسته بود، بیعت نکردند. انصار و مهاجرین به استمدادها و فریادهای حضرت علی و زهراء(سلام الله علیهم)توجه و دفاع نکردند با اینکه وظیفه آنها دفاع از حق غصب شده اهل بیت بود و باید دفاع می کردند. سکوت کردند در حالی که نباید میکردند.
يكي از دردناكترين وقايع عمر پيامبر(صلی الله علیه وآله) وصيتي بود كه هرگز نوشته نشد. حدیث قرطاس یا همان دوات و قلم از احادیث صحیحه و متیقن است که علاوه بر اینکه تمام علمای بزرگ شیعه آنرا در کتبشان نقل کرده اند؛ بسیاری از علمای اهل سنت نیز بدان اقرار کرده و آنرادر کتب صحیحشان ذکر کردهاند.
فضیلتی بیبدیل و بیمثال از حضرت زهراء (سلام الله علیها) در روایت، روایتی که ارزشش به درایت آن است. فقط صرف برداشت زیبا بدون درایت و تبعیت کافی نیست. بهخاطر همین تفاوت در دقت و درایت، برداشتها و در نهایت نتیجهگیریها، سرنوشت امتی را تغییر میدهد و راهی را میروند که مسیرش بینشان است و یا نشانش سکوت و کتمان حقیقت است. لازمه ذکر فضیلت، تبعیت از آن است.
فرزند ابن عساکر دربارهی وفات پدرش میگوید: «باران در این سال محبوس تا این که پس از وفات ابنعساکر و برداشتن نعش و جنازه او آسمان به شکلی باریدن گرفت که گویی اشک چشمان آسمان بود که به شدن و وفور باریدن گرفته بود.» اما خدا نکند که شیعیان این مطالب را درباره ابا عبدالله الحسین یا یکی پیشوایان معصوم خود بگویند.