اصحاب پیامبر به دو صنف تقسیم می‌شوند، گروهی مخلصانه در کنار پیامبر و اهل بیت ایشان قرار گرفته و تا آخرین دقایق عمرشان از آنان حمایت کردند که جایگاهشان بهشت برین است و با پیامبر محشور می‌شوند. اما دسته دیگر کسانی هستند که موجبات آزار آن حضرت و اهل بیت او را فراهم نمودند، اما طبق حدیث جعلی هر دو گروه بهشتی هستند.

برخی افراد بیشترین تلاششان را در پوشاندن حقیقت‌ها بکار می‌برند تا واقعیت اصحاب و خلفا و حقانیت اهل‌بیت پیامبر آشکار نشود؛ لذا می‌بینیم که گاهی احادیث را توجیه و تاویل می‌کنند و گاهی احادیثی را که به نفعشان نیست تکذیب می‌کنند و گاهی هم دو سوم حدیث را می‌گویند و مابقی را خود اضافه می‌کنند، غافل از اینکه نور حق خاموش شدنی نیست.

عالمان اهل سنت می‌گویند هیچ حدیث صحیحی در فضیلت معاویه وجود ندارد، و معترفند که جاهلان از راویان اهل سنت برای معاویه حدیث می‌ساختند؛ احمد بن حنبل گفت: امیرالمؤمنین دشمنان زیادی دارد و هر چه دشمنانش خواستند در او عیبى بیابند، موفق نشدند. پس دور کسى جمع شدند که با او محاربه و جنگ کرده، او را در حیله و مکر بر علیه على تحریک نمودند.

از ابن عمر نقل شده: در زمان حیات پیامبر می‌گفتیم افضل امت ابوبکر سپس عمر و عثمانند و باقی صحابه بعد آنان یکسانند و بر دیگری برتری ندارند؛ ابن حجر می‌گوید: اجماع این است که این حدیث با این‌که سندش صحیح است، حدیث غلطی است، در حالی‌که ابن عمر حساب امیرالمؤمنین را جدا دانسته و حدیثی در این زمینه را ابن حجر نقل کرده و صحیح می‌داند.

چه بگوییم درباره مردی که همه اقرار به فضلش نموده و نتوانستند کتمان کنند. او چون مشک می‌ماند که هرچه او را بپوشانند بوی خوشش انتشار می‌یابد و چون خورشید است که با کف دست پوشیده نمی‌شود و چون روشنایی روز است که اگر چشمی آن را ندید چشم‌های زیادی آن را می‌بیند. پس او سرچشمه همه فضائل است وهر فضیلتی بعد از آن از او گرفته شده است.

ایرانیان مردمی با فرهنگ و قدمتی طولانی که با ظهور دین اسلام در حجاز متمایل به آن شدند؛ افرادی مانند سلمان به خاطر علاقه زیاد به پیامبر و اهل بیت او جزء یاران صمیمی و وفادار پیامبر گشت. لذا پس از وارد شدن به این دین از کسانی شد که پیامبر اکرم او را از اهل بیت خود به مردم معرفی کرد و از او و قومش تمجید و تعریف کرد.