افکار وهابیت
طبق برخی از روایات وارده از پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) و امامان معصوم وارد شده است که شافعان در روز قیامت افرادی هستند که باعث نجات افراد به سبب احترامشان نزد خداوند میشوند ازجمله پیامبران خصوصاً پیامبر اسلام و امامان معصوم و همچنین قرآن، شهداء و صلحاء و مساجد و انسانهای مومن و... که این موضوع از اعتقادات شیعه است و لذا با توسل به اینان و شفاعتشان از مواقف روز قیامت، با سلامت میتوان عبور کرد.
وهابیت ادعای اجتهاد مطلق دارند در حالی که به اقرار خودشان تابع احمد بن حنبل هستند و چند کتاب فقهی حنبلی بیشتر نخواندهاند. از سویی ادعای اجتهاد دارند و از سویی خود را تابع احمد میدانند.
آیا خواجه نصیر الدین طوسی در مساله فتح بغداد دست داشته است؟ پاسخ به این پرسش را باید در کتب تاریخی جستجو کرد و به دور از تعصب مذهبی به دنبال حقیقت برای راهگذاران خسته از عناد گشت. بررسی کتب تاریخی پرده از این واقعیت برمیدارد که فتح بغداد به عواملی غیر از دست داشتن خواجه نصیر اشاره دارد.
حسن بن فرحان مالکی از شخصیتهای معاصر وهابی است که از گرایش به وهابیت دست برداشته و در مخالفت علمای وهابی مطلب مینویسد.
وهابیت به عنوان مذهب پنجم در مقابل مذاهب اربعه اهل تسنن قد علم کرده است و خواهان از بین بردن مذاهب اربعه است.
از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبههی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابنتیمیه، بنیانگذار فرقهی ضالّهی وهّابیت در شبههای گوید: «عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است. که پاسخ میگوییم طبق حدیث معرفت طول عمر امام زمان امکان دارد.
محمد بن عبدالوهاب با عقاید انحرافی و مسمومش و با نشر آن در میان مسلمانان باعث جنگ و خونریزی و قتل و عام در مناطق مسلمان نشین شد. اطرافیان او از جمله اساتید و علمای هم مذهب او افکار و عقاید او را مخالف با مبانی دین اسلام میدانستند و او را از این عقاید افراطی و باطل نهی میکردند.
از اختلافات میان شیعه و وهابیت گریه و عزاداری و مرثیه سرایی برای اموات است، چرا که از نظر شیعه این امور از مواردی است که در اسلام و حتی قبل آن مرسوم بوده و بهترین دلیل آیه قرآن است که برخی وقایع از جمله گریه حضرت یعقوب در فراق فرزندش در آن اشاره شده و از پیامبر هم این مورد روایت شده است. اما وهابیون به استناد روایتی غیرصحیح، آن را نهی شده پیامبر میدانند و غیر جایز.
زمانی یک فرقه و مذهب جایگاه دینی پیدا میکند که علما و اندیشمندان آن مذهب و یا مذاهب دیگر، آن فرقه و مذهب را تأیید و تمجید کنند. اما اگر همین علما و بزرگان از آن تعریف نکنند و دیگران را به دوری از آن آگاهی دهند، یقیناً هیچیک از مردمان جهان متمایل به آن نخواهند بود و فرقه وهابیت نیز مورد هجمه علمای مذاهب دیگر اسلامی قرار گرفت، و با اعلام برائت از این مذهب تبری جستند.
از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبههی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابنتیمیه، بنیانگذار فرقهی ضالّهی وهّابیت در شبههای گوید: عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است. که پاسخ میگوییم طبق حدیث ثقلین طول عمر امام زمان امکان دارد.
سؤالی مطرح است که آیا وهابیت بدون هیچ سبقه تاریخی اقدام به رفتار ناشایست در نابودسازی چهره وجیه دین اسلام نمودهاند؟ با بررسی تاریخ صدر اسلام مشخص میشود که این باور وهابیان ریشه در قرون اولیه و حکومت امویان دارد.
عالم سنی «حسن بن فرحان المالکی» از محققان اهل سنت عربستان در کتاب خود به نام ( داعیه و لیس نبیا) به معنی «مبلّغ نه پیامبر» به نقد خطاهای «محمد بن عبدالوهاب» میپردازد، وابراز تعجب میکند که چگونه علمای وهابی این همه خطا و اشتباه را در کلمات شیخ نادیده گرفته و به سادگی از آن گذشتهاند. سپس میافزاید: اگر بعضی از آنان، حتی چند مورد از خطاهای وی را یاد آور شده بودند، من ضرورتی برای نوشتن این کتاب نمیدیدم، ولی چه کنم که همه سکوت کردند.
با نگاهی گذرا از تاریخ ظهور وهابیت یعنی چیزی حدود دویست و اندی سال قبل تا به الان در مییابیم که این فرقه منحرف و ضاله به هیچ عقاید و افکار صحیح و درستی که حاکی از دین اسلام باشد، شبیه نیست، چرا که علمای ایشان به خاطر جهل و نادانی خود و با صدور فتوا و ... دست به کشتاری بر علیه مسلمانان زدهاند که حتی دشمنان سرسخت اسلام هم اینگونه با مسلمین برخورد نکردهاند.
فرقه وهابیت خود را از اهل سنت و جماعت میدانند اما وقتی به عقاید و افکار باطل اینان رجوع میشود خواهیم دید که ایشان علاوه بر اینکه جزء اهل سنت به حساب نمیآیند تمام مسلمانان جهان اعم از شیعه و سنی و دیگر فرق اسلامی را کافر میدانند و این تفکر نشانه این است که یهود و صهیونیزم این نقشه را چیده است تا از درون دین اسلام به اسلام ضربه بزند.