وهابیت
رهبر معظم انقلاب با انتقاد از جریانات تندرو در جهان تشیع که به مقدسات اهل سنت توهین کرده و به ایجاد تفرقه در جهان اسلام دامن می‌زنند، فرمودند: آن تسننی که آمریکا از آن حمایت کند و آن تشیعی که از مرکز لندن به دنیا صادر شود، اینها مثل هم هستند. هر دو برادران شیطان هستند و هر دو عوامل آمریکا و غرب و استکبار هستند.
وهابیت به دروغ به مقدسات شیعه توهین می‌کنند که قلب هر انسان مومنی را می‌آزارد. جاهلان معاند و متعصب وهابی با ایجاد شبهه، ذهن جوانان را به بی‌دینی و دوری از خاندان نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سوق می‌دهند. آنان هر آن‌چه که در شان خودشان است را به خاندان رسالت و پیروان اهل بیت (علیهم‌السلام) نسبت می‌دهند.
غیب‌دانی انبیاء وغیر انبیاء یکی از مسائل کلامی است که از دیرباز تاکنون اندیشمندان مسلمان را به خود مشغول کرده و درباره آن اظهارنظرهای متفاوتی ابراز داشته‌اند. وهابیت در طول تاریخ برای تاختن به شیعیان این مسئله را بهانه قرار داده‌اند و با اعتقاد شیعه به علم غیب غیرانبیا، از جمله امامان، مخالفت، و شیعیان را به شرک و غلو متهم کرده‌اند.
وهابیت به شدت در حال افول و انزواست؛ به نحوی که در حکومت عربستان نیز دیگر آراء مفتیان وهابی، خریداری ندارد و حکام سعودی، توجهی به فتاوای سردمداران وهابی ندارند. مفتیان فعلی وهابیت نیز در برابر جلوگیری از گسترش ناهنجاری‌ها در عربستان، اقدام خاصی انجام نمی‌دهند؛ بنابراین عربستان سعودی در حال استحاله‌‌ی فرهنگی است.
برای شناخت یک شخص اهل‌سنت از یک وهابی، کافی است که از او در مورد تقلید سؤال شود؛ اگر خود را پایبند به یکی از مذاهب حنفی، مالکی، شافعی و یا حنبلی دانست، او اهل‌سنت است و اگر گفت که ما تابع کتاب و سنت هستیم؛ او وهابی و یا دست‌کم، وهابی زده است.
یک شخص وهابی از اهل‌سنت، با شاخصه‌هایی همچون انکار توسل، استغاثه، استشفاع، بنای بر قبور، احتفال (جشن) پیامبر (ص)، نامگذاری به عبدالنبی، نذر و ذبح برای غیر خداوند، شد رحال و ...، قابل شناسایی است.
وهابیت اسم منفوری است که برخی در صدد بر آمده که به هر شکلی آن را توجیه کنید. گاهی این نامگذاری را از سوی مخالفین وهابیت دانسته و گاهی نیز این اسم را مقدس کرده و آن را به اسم وهاب (اسم خداوند) پیوند می‌زنند. این در حالی است که خود وهابیون، این اسم را به کار برده و مراد از آن نیز پیروان محمد بن عبدالوهاب است.
عموم مفسرين و محدثين اهل سنت مانند فخر رازی، طبری، آلوسی، ابن ابی‌حاتم، زمخشری و ديگران و تمام علمای شیعه معتقدند که آیه ولایت در قرآن کریم در شأن امیرالمومنین (عليه السلام) نازل شده و داستان از این قرار بوده است: «روزی سائلی در مسجد از مردم سؤال نمود و کسی چيزی به او نداد، امیرالمومنین (عليه السلام) که مشغول نماز و در حال رکوع بود...
مفتیان وهابی با وجود مستندات تاریخی در شعار لشکریان ابوبکر که مزین به نام مقدس رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به نام «یا محمداه» بود، به کسانی (شیعیانی) که یاعلی و یاحسن و یاحسین بگویند کافر گفته و در واقع برعکس مصادر تاریخی فتوی صادر می‌کنند.
احمد بن حنبل داشت : «... اصحاب پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) خلافت آن حضرت (علی علیه السلام) را پذیرفته و به آن راضی بودند. پشت سر آن حضرت نماز می‌خواندند و در رکاب ایشان می‌جنگیدند. با آن حضرت اعمال حج به جا می‌آوردند و ایشان را امیرالمومنین خطاب می‌کردند. ما نیز از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تبعیت می‌کنیم.
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه میتوان به تخریب آثار بزرگان در مکه مکرمه اشاره کرد. وهابیون در سال 1218 قمری پس از مسلط شدن بر مکه، تمام آثار بزرگان دین را تخریب و با خاک یکسان نمودند.
درباره‌ی حضرت علی(علیه السلام) این انسان تمام نمای الهی و نسخه بدل پیامبر بزرگ اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) چه میتوان باید گفت که خداوند در جای جای قرآن آیات زیادی را در فضائل و شناخت او و فرزندانش بیان داشته است و از طرف دیگر آنقدر پیامبر درباره‌ی او روایت و حدیث بیان دالشته است که از ذکر شمارش آن بیرون است و علمای بزرگ و پیشوایان مذاهب مختلف در کتب خود متذکر آن شده‌اند
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه یکی از جنایات وهابیان در گذشته قتل عام مردم طائف بود. جمیل صدقی زهاوی می‌نویسد: «از زشت‌ترین کارهاب وهابیان، قتل عام مردم طائف است که بر صغیر و کبیر رحم نکردند.»
بسیاری از علمای اهل‌تسنن، محمد بن عبدالوهاب و عقاید وی را به شدت مذمت نموده‌اند از باب نمونه شیخ انورشاه کشمیری می‌گوید: «اما محمد بن عبدالوهاب نجدی مردی کودن و کم‌عقل و کم علم بود و در صدور فتوای کفر شتاب می‌کرد، در حالی که شایسته نیست کسی وارد این وادی شود، مگر کسی که انواع کفر و اسباب آن را بشناسد.»