فدک
تاریخ کهن هم صدا با رسم روزگار، هم‌چنان در حیرت و مات، بی‌قرار و پرخروش مثل دریا پر تلاطم، عمیق و راز آلود، از ناگفته‌های تاریخ که رهگذران حقیقت‌جو در گذرگاه روزگار، پیوسته از آن در پرس و جویند. راز آن شب مهتابی، راز آن سکوت ظلمانی، راز آن دفن شبانگاهی، هنوزدر ذهن‌ها از پرده نیافتاده، که آن مزار کجاست.
دشمنان اسلام به وسیله ابزارهایی، جنگ نرم را دنبال می‌کنند؛ این ابزارها عبارتند از شبه روشنفکران لیبرال، اسلام آمریکایی و شیعه انگلیسی و دیگر فرقه‌های انحرافی و نیز گروه‌های تفرقه افکن که به نام تشیع و دفاع از ولایت، به مبارزه با نظام اسلامی می‌پردازند که نوعاً این گروه‌ها دارای نگاه انحرافی، منطقه‌ای و تک بعدی به دین و خصوصاً اسلام و آموزه‌های اسلامی هستند.
مخیریق یهودی، دانشمند و رئیس قبیله بنى قینقاع، اولین یهودی مدینه بود که به پیامبر اکرم(ص) ایمان آورد و هفت قطعه زمین خود با نام فدک را به ایشان بخشید و در جنگ احد به شهادت رسید.
از شبهات وهابیت و معاندین شیعه برای انکار جسارت برخی از صحابه به حضرت فاطمه (س) این است که می‌گویند ما معتقدیم كه همه صحابه با دختر گرامی رسول اكرم (ص) رفتاری شایسته داشتند. در پاسخ می‌گوییم اگر واقعاً با دختر پیامبر (ص) رفتار شایسته داشتند، چرا در برابر غضب حضرت كه به نص روایت بخاری، با غضب پیامبر (ص) مساوی است، هیچ عكس العملی نشان ندادند؟
جریان تشیع لندنی که سابقه ای نسبتاً طولانی در اهانت به مقدسات مذاهب اسلامی و حتی توهین به علما و مراجع عظام تقلید شیعه دارد، آشکارا با وحدت امت اسلامی مخالفت می‌کند و در این راستا از حمایت برخی از دولت های استعماری و استکباری مانند انگلیس برخوردار است.
وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن حقوق، حضرت زهرا (س) را یاری نکردند. این درحالی است که قطعاً دفاع صورت گرفته، اما علمای اهل سنت از نقل و بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک در کتاب‌های خود چشم‌پوشی کرده‌اند که غصب خلافت مشخص نشود.
وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن به حضرت زهرا (س) کمک نکردند. پاسخ این است که قطعاً محدثین اهل سنت از بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک و حقوق حضرت زهرا (س) چشم‌پوشی می‌کنند؛ زیرا که بیان این مطلب اثبات غصب خلافت است.
پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) در زمان حیات خویش، باغ فدک را به ملکیت حضرت زهرا درآورد و بعد از رحلت پیامبر، حکومت غاصب، باغ فدک را از ایشان غصب کردند و حضرت زهرا برای مطالبه حق خویش، ادله فراوانی را برای اثبات حق خویش اقامه کرد، اما غاصبان خلافت، ادله ایشان را قبول نکردند.
در منابع تاریخی و روایی معتبر آمده است که فدک توسط خلفا غصب شد و حضرت زهرا (علیها السلام) بارها به نزد ابوبکر رفتند و مطالبه حق خودشان را کردند؛ اما او از دادن فدک به دختر رسول خدا امتناع ورزید و باعث شد که حضرت فاطمه (علیها السلام) از ابوبکر ناراحت شده و تا آخر عمر با او سخن نگویند.
بر اساس روایات متعددی که در منابع فریقین موجود است، فدک به فرمان الهی به حضرت زهرا (علیها‌السلام) بخشیده شد و لذا مالک اصلی فدک بعد از نزول آیه «وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ؛ [اسراء.26] و حقّ خويشاوندان را بپرداز»، حضرت فاطمه (علیها‌السلام) بود و کسی بدون اجازه ایشان حق دخالت و تصرف در آن نداشت. بنابراین جای تعجب است که چگونه برخی ادعا می‌کنند که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) فدک را به دخترشان ندادند!
ابن تیمیه می‌گوید: هر کسی که از حاکم چیزی بخواهد، حاکم به او ندهد، برای نرسیدن به دنیا غضبناک می‌شود، و این صفت، صفت منافقین است؛ بنابراین یا باید بگویید حضرت زهرا به خلیفه غضب نکرده، و یا باید بپذیری که او شبیه منافقان شده، چون وقتی به منافقین عطا نشود، خشمگین می‌شوند
پیامبر (ص) فدک را به دختر خود حضرت زهرا (س) بخشید. محدثان شیعه و گروهی از دانشمندان اهل سنت نوشته اند: «هنگامی که آیه وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ ؛ «حق خویشاوندان را بپرداز» نازل شد، پیامبر (ص) دخترش فاطمه (س) را خواست و فدک را به وی واگذارد».
از شبهات مطرح شده علیه شیعه این است که حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسّلام) نزد ابوبکر رفته و تقاضای ارث پدر خود را کردند که پاسخ این است که طبق روایات، پیامبر اکرم فدک را طبق دستور الهی، در زمان حیاتشان، به فاطمه و فرزندان ایشان بخشیدند.
ابوبکر فدک را از فاطمه گرفت؛ پس فاطمه به ابوبکر گفت که رسول خدا فدک را به من داده است. ابوبکر گفت: آیا شاهدی بر ادعای خود داری؟ فاطمه، علی و ام ایمن را برای شهادت آورد؛ ابوبکر در جواب فاطمه گفت: آیا با شهادت یک مرد و یک زن، می‌خواهی حق خود را بگیری؟ درصورتیکه از جابر برای ادعایش شاهد نخواست و ادعایش را پذیرفت.