وهابیان سخنان خود را در مورد ابوزرعه رازی فراموش کرده و شیعه را به غلو در حق امامان خود متهم می‌کنند. یکی از مصادیق بارز غلو، سخنان وهابیان در مورد ابوزرعه است. از جمله اینکه می‌گویند: ابراهیم بن حرب عسکری، ابوزرعه را در خواب می‌بیند. ابوزرعه در آسمان چهارم مشغول نماز است و ملائکه به او اقتدا کرده و پشت سر او نماز می‌خوانند.

وهابیان سخنان خود را در مورد یحیی بن معین فراموش کرده و شیعه را به غلو در حق امامان خود متهم می‌کنند. از جمله اینکه وهابیان می‌گویند: پیامبر به خواب یحیی بن معین آمد و فرمود: ای ابازکریا! چرا از کنار مدینه می‌روی؟ از همجواری من ناراحتی؟ سپس یحیی بن معین سه روز به مدینه رفت و پس از سه روز از دنیا رفت.

یحیی بن معین یکی دیگر از معاصرین احمد بن حنبل می‌باشد که قبل از احمد بن حنبل از دنیا رفته است. ذهبی سلفی وی را متمایل به ابوحنیفه و حنفی می‌داند اما وهابیون او را در شمار شاگردان احمد بن حنبل به‌شمار آورده و در معرفی او نیز به غلو پرداخته‌اند. از جمله اینکه می‌گویند: هر حدیثی که یحیی بن معین آن را نشناسد و تأیید نکند، حدیث نیست.

یکی از شاخصه‌های فکری و اعتقادی وهابیان، غلو این فرقه درباره پیشوایان و علمای خود است. وهابیان در حالی که شیعیان را به اتهام غلو، تکفیر می‌کنند و آنان را مشرک می‌دانند، برای بالا بردن و مهم جلوه دادن پیشوایان و علمای خود بالاخص احمد بن حنبل، با جعل و نسبت دادن مطالب غیر واقعی و دروغین به غلو در حق آنان پرداختند.

یکی از مصادیق بارز و روشن غلو، سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل است. از باب نمونه آنان می‌گویند: احمد بن نصر، پیامبر را در خواب دیده و از آن حضرت می‌‎پرسد: به چه کسی مراجعه کرده و از چه کسی پیروی کنیم و مذهب و اعتقادات چه کسی را انتخاب کنیم؟ ایشان فرمودند: به احمد بن حنبل مراجعه کنید او فقیه با ورع و زاهدی است.

سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز غلو در اعتقادات می‌باشد. از باب نمونه: عبدالله بن حسین بن موسی می‌گوید: فردی از اهل حدیث را که از دنیا رفته بود، در خواب دیدم. پرسیدم خدا با تو چه کرد؟ پاسخ داد: خداوند مرا بخشید. پرسیدم چه چیزی باعث بخشیده شدن تو شد؟ جواب داد: محبت احمد بن حنبل.