وهابیان سخنان خود را در مورد یحیی بن معین فراموش کرده و شیعه را به غلو در حق امامان خود متهم می‌کنند. یکی از مصادیق بارز و روشن غلو، اعتقادات و سخنان وهابیان در مورد یحیی بن معین است.
از جمله این‌که ابراهیم حربی می‌گوید: بشر بن حارث حافی را در حالی‌که از در مسجد رصافه خارج می‌شد و در کف دست خود چیزی را حرکت می‌داد، در خواب دیدم. پرسیدم: پس از مرگ خدا با تو چه کرد؟ بشر بن حارث گفت: خدا مرا بخشید و مورد تکریم قرار داد. گفتم: آن‌چه در دست داری چیست؟ جواب داد: دیشب روح احمد بن حنبل پیش ما آمد. بر سر او در و یاقوت نثار کردند و آن‌چه در دست من است، یکی از همان درها و یاقوت‌هاست. پرسیدم: یحیی بن معین و احمد بن حنبل چه کار کردند؟ گفت: آن دو خداوند را زیارت کرده و خداوند با غذاهای بهشتی از آنان پذیرایی کرده است. پرسیدم: چرا با آنان نمانده و از غذاهای بهشتی نخوردی؟ گفت: خداوند می‌دانست که من میلی به غذا ندارم، لذا به من اجازه داد به صورتش نگاه کنم.[1]

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ دمشق الکبیر، ابن عساکر، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 68، ص 157.