عایشه
در روایات اهل سنت آمده است که عایشه بعد از شنیدن خبر شهادت امام علی (علیه السلام) سجده کرد. ابوالفرج إصفهانى، از دانشمندان بزرگ اهل سنت، در كتاب مقاتل الطالبيين با سند صحيح نقل كرده است که أبوالبخترى گفت وقتى خبر شهادت على (عليه السلام) به عائشه رسيد، سجده كرد. همچنین در منابع اهل سنت آمده است که قلب عائشه نسبت به حضرت علی (علیه السلام) پاک نبود...
حضرت رسول (ص) به دلایل و قرائنی در حجره اختصاصی خویش دفن شد نه در حجره عایشه. از باب نمونه: مقصود از «بیت النبی» ، «حجره النبی» و «دار النبی» ، خانه و حجره اختصاصی آن حضرت است وگرنه آن را به نام یکی از همسران او مانند عایشه یا ام سلمه و. . . می خواندند.
برای اینکه در رابطه با عایشه، همسر رسول الله صلیاللهعلیهوآله، بتوانیم قضاوت کنیم، بهترین راه، رجوع به کتاب و سنت است تا ببینیم که قرآن و سنت چه میگویند.
نقل بیدقت برخی علمای اهل سنت منجر به اهانت به بزرگان میگردد، مثلاً ابن عاشور و موسی شاهین لاشین، آوردهاند: عایشه هر وقت مىخواست شخصى وارد حریمش شود، به او شير مىداد؛ این نسبت به عایشه، نسبت درست و دقیقی نیست. بلکه نقل شده که «به دخترانِ خواهران و برادرانش امر میکرد، کسی را که دوست دارد آنان، او را ببینند، شیر دهند.»
یکی از مصادیق شرک از نظر محمد بن عبدالوهاب، توسل به ارواح اولیاء الهی است. وی میپندارد ارواح انبیا و اولیاء الهی بعد از مرگ قادر به برآوردن حاجتهای طلبکار و سائل نیستند، لذا توسل به آنها موجب شرک است و این کار خلاف عقیده سلف است. اما در مقابل میبینیم که بزرگان و علمای اهلسنت توسل به ارواح اولیاء الهی را جایز میدانند.
این سؤال به ذهن هر اهل علمی خطور میکند که چگونه اجتهادی قابل استناد است؟ آیا به هر اجتهادی میتوان اعتنا کرد؟ در میان صحابه بودند افراد بسیاری که مرتکب فحشا و گناهان کبیره شدند، ولی به بهانه اجتهاد آنها را تبرئه کردند. حتی با عذر اجتهاد در مقابل خلیفه مسلمین و جانشین به حق رسول خدا ایستادند و در نهایت او را به شهادت رساندند.
چهره سازی از خلفا به بهانههای واهی، کاری شده که طرفداران مکتب خلفا از بدو رحلت رسول خدا تاکنون به آن اشتغال دارند. آنها برای مقدس جلوه دادن چهره خلفا به روایاتی تمسک میکنند که علاوه بر واهی بودن آنها، احتمال جعلی بودنشان بسیار است. علاوه بر آن هرگز این روایات، چهره سیاه مکتب سقیفه را پاک نمیکند.
یکی از مباحثی که در بین برخی از برادران اهل سنت به عنوان فضیلت نقل میشود، دفن شدن رسول خدا در حجره عایشه است. بر فرض اینکه دفن شدن رسول خدا در خانه کسی برای آن شخص فضیلت آورد، آیا این سخن درست است؟ آیا واقعا رسول خدا در خانه عایشه دفن گردیده است؟ یا اینکه حضرت رسول در ملک شخصی و منزل خویش به خاک سپرده شده است؟
وهابیهایی داعیهدار هدایت امت اسلامی شدند که از هیچ دروغ و تهمت و تحریف حقائق تاریخی ابایی ندارند. عبدالله ابن محمد الغنیمان از مفتیان زبردست در حوزه تحریف حقائق و دستبردن در احادیث است که نمونههای متعددی در آثار او مشهود است که اکنون یک نمونه از آن تحریفها و دروغهای وی را در این پست به عرض میرسانیم.
وهابیان معقتدند که عزاداری بدعت است. این در حالی است که احمد بن حنبل در کتاب مسند، حدیثی را نقل کرده که عایشه در عزای پیامبر گرامی اسلام گریه و زاری کرد و حتی به صورت خود زد. روایت به این صورت است: «وقتی رسول خدا از دنیا رفتند، سر ایشان را روی بالشتی گذاشتم. بلند شدم و به همراه زنان به سر و صورت و سینه خود میزدم.»
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در مناسبتهای مختلف فضائل اهل بیت (علیهم السلام) را بازگو میکرد تا همگان به عمق وجودی ایشان پی ببرند و چنگ در ریسمان اینان بزنند تا گمراه نشوند، لذا دوست و دشمن، اهل بیت پیامبر را به عنوان معیار در تمام اعمال خود میدانستند، از جمله عایشه امیرالمؤمنین را سنگ محک میداند.
عایشه همسر پیامبر، در مورد رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در آغوش حضرت علی (علیه السلام) و وصی بودن امیرالمؤمنین گفت: چه کسی این سخن را گفته است؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگام مرگ به سینهی من تکیه داده بود، و در همان حال از دنیا رفت، من متوجه این معنی نشدم، پس چگونه علی را وصی خود قرار داد.
خداوند در قرآن نام دو همسر پیامبری را متذکر میشوند که نسبت به شوهرانشان اهانت و آزار و اذیت میکردند؛ از آنجایی که تاریخ تکرار میشود عین همین موضوع نسبت به پیامبر اکرم تکرار شد و دو همسر پیامبر، ایشان را آزار و اذیت مینمودند و در مناسبتهای مختلف هم پیامبر اکرم و هم برخی صحابه مثل عمر، نام این دو نفر را متذکر میشدند.
در روایتی تکان دهنده، رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) عوامل لعن خدا و رسولش و پیامبران الهی دیگر را برمیشمرد. در این روایت شش گروه از انسانها هستند که مورد لعن خدا و رسولش و پیامبران دیگر الهی قرار میگیرند. با جستجو در تاریخ و بررسی برخی روایات، به افرادی بر میخوریم که جزو مصادیق این روایت هستند.