تکفیر مسلمانان
واقعیت این است که وهابیت را باید آیینی به جز اسلام بدانیم زیرا اسلام شرط ورود مسلمانی را شهادتین میداند اما آیین وهابیت حداقل مسلمانان شش قرن را خارج از دین اسلام معرفی میکنند و در واقع به جز پیروان خود، دیگر مسلمانان را کافر و ملحدی میدانند که باید اعمال خود را (پس از ورود به آیین وهابیت) از نو به جا بیاورند.
ابن عثیمین یکی از مفتیان وهابی است. او بسیاری از مسلمانان را مشرک و کافر میداند. به نظر او کسیکه به زیارت اموات برود، او را عبادت کرده است، پس مشرک و کافر است.
وهابیت برخی از مسائل فقهی را با مسائل عقیدتی خلط کرده و بر این اساس حکم به کفر و شرک مسلمین میدهند.
تکفیر به عنوان روشی در منابع مکتوب به جا مانده از ابنتیمیه و محمد بن عبدالوهاب خودنمایی میکند. این در حالی است که آیات قرآن و سخنان عالمان اهلسنتی همچون تقیالدین سبکی و اشعری این باور را به چالش میکشاند.
وهابیت در گفتار و نوشتارشان بسیار زیاد از کلمه اهلسنت استفاده میکنند، ولی مراد اصلیشان از اهل سنت، فقط وهابیت است.
ابنعثیمین یکی از عالمان وهابی است که معتقد است فقط و فقط وهابیت اهل نجات و اهلسنت هستند و دیگر مذاهب کلامی و فقهی اهل بدعت هستند.
سلفیه تکفیری به گروهی از سلفیه اطلاق میشود که قائل به تلازم ایمان و عمل هستند. آنان با این مبنا هر کسی را که از نظر آنان گناه کبیرهای مرتکب شود تکفیر میکنند.
با وجود اینکه کتاب شرح السنه بربهاری از هیچ نظم منطقی پیروی نمیکند، ولی در بین وهابیان جایگاه خوبی دارد.
اهلسنت در عقیده پیرو ماتریدی و اشعری هستند و این مطلبی است که بزرگان حنفی به آن اشاره کردهاند؛ خلیل احمد سهارنفوری یکی از علمای دیوبندیه در اینباره میگوید: «ما در عقیده از ابوالحسن اشعری و ابومنصور ماتریدی پیروی میکنیم.» ولی وهابیان شدیدا با عقاید ابومنصور ماتریدی و ابوالحسن اشعری مخالفند.
کسانیکه قصد پیروی از آیین وهابیت را داشته باشند، باید به مشرک و کافر بودن خود و پدر و مادرشان و ... شهادت میدادند تا اجازه ورود به آیین وهابیت به آنان داده شود.
محمد بن عبدالوهاب به کسیکه از بخشش خداوند در ماه رمضان پرسیده بود، گفت: خداوند در هر شب ماه رمضان صدهزار نفر را میآمرزد و در آخرین شب ماه رمضان به اندازه تمامی شبهای گذشته، گنهکاران را میبخشد. او گفت: آنان مسلمانند، در حالیکه پیرو تو نیستند.
اما محمد بن عبدالوهاب با تشبیه دعوت خود به دعوت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) کسانی را که از اهالی منطقه درعیه به وی ایمان میآوردند را «انصار» و کسانی را که از خارج از منطقه درعیه ایمان میآوردند، «مهاجرین» نامید.
ابن عابدین حنفی با تشبیه وهابیت به خوارج در دوران صدر اسلام اینگونه مینویسد: یکی از ویژگیهای خوارج این است که تنها خودشان را مسلمان میدانند و تمامی مخالفانشان را تکفیر میکنند. پیروان محمد بن عبدالوهاب نیز همین ویژگی را دارند.
یکی از کسانیکه همه مسلمانان را، بدون استثنا، تکفیر میکرد، محمد بن عبدالوهاب بود؛ او به این اتهام که مسلمانان متوسل به پیامبر میشوند و بر قبور اولیای خود گنبد و بارگاه میسازند و از اولیا طلب شفاعت میکنند، آنان را تکفیر میکرد، او که عقایدش در حقیقت همان عقاید ابنتیمیه بود بسیاری از علمای اهلسنت به مخالفت با وی پرداختند.