وهابیت خود را بهترین و پایبندترین فرقه‌ها به اسلام معرفی می‌کند و داعیه آن را دارد که بهترین عمل کنندگان به شریعت هستند! ولی این سخن را ادعایی بیش نمی‌توان دانست؛ چرا که ایشان تقریباً تمامی مسلمانان، به جز گروندگان به آیین خود را کافر و مشرک می‌خوانند. این در حالی است که سایر مسلمانان نسبت به یکدیگر احترام قائل بوده و ضمن وجود اختلافات و گرایش‌ها، هم‌چنان یکدیگر را مسلمان دانسته و به حقوق یکدیگر احترام می‌گذارند.
واقعیت این است که وهابیت را باید آیینی بر خلاف اسلام بدانیم، زیرا اسلام شرط ورود مسلمانی را شهادتین می‌داند، اما آیین وهابیت حداقل مسلمانان شش قرن را خارج از دین اسلام معرفی می‌کنند و در واقع به جز پیروان خود، دیگر مسلمانان را کافر و ملحدی می‌دانند که باید اعمال خود را (پس از ورود به آیین وهابیت) از نو به جا بیاورند.
احمد زینی دحلان مفتی مکه مکرمه می‌نویسد: «کسانی‌که قصد تبعیت از محمد بن عبدالوهاب را داشتند، اگر قبلاً حج خود را انجام داده بودند، محمد بن عبدالوهاب به آنان می‌گفت: باید حج خود را اعاده کنید... بعد از شهادتین باید به کافر بودن خود قبل از پذیرش وهابیت اقرار کنید و ... »[1]

پی‌نوشت:

[1]. «کان محمد بن عبدالوهاب اذا اتبعه احد و کان قد حج حجه الاسلام یقول له حج ثانیا! فان حجتک الاولی فعلتها و انت مشرک، فلا تقبل و لا تسقط عنک الفراض...» زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، دار غار حرا، ص119. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.