فرقه افراطی وهابیت با عقاید انحرافی خود شکاف عمیقی را در میان فرق و مذاهب اسلامی به‌وجود آوردند و از طرف دیگر با اینکه علمای اهل سنت خود را از این گروه جدا دانسته و از آنها کناره گیری می‌کردند اما اینان خود را داعیه‌دار تمامی اهل سنت دانسته و اگر کسی مخالف با ایشان بودند بلافاصله حکم ارتداد و تکفیر را به آن می‌زدند و خونش را حلال و مال و ... او را مباح اعلام می‌کردند

اگر بنا باشد هر کس به صرف دیدن یک شباهت ظاهری در عمل و کردار یک گروه با گروه دیگر حکم یک گروه را بر دیگری اثبات کند، همانگونه که وهابیان در مورد تشبیه مسلمانان به کفار و مشرکان انجام می‌دهند، در این صورت باید گفت از این تشبیه بالاتر، شباهت عمل خود وهابیان به خوارج است که مثل آنها حکم به تکفیر مسلمانان و حلال بودن خونشان می‌کنند.

محمد بن عبدالوهاب با پیروی از ابن‌تیمیه، تمامی مسلمانانی را که به ملائکه، انبیا و اولیای الهی متوسل می‌شوند و از آنان درخواست شفاعت می‌کنند و آنان را وسیله تقرب به خداوند قرار می‌دهند، مشرک و کافر دانسته و ریختن خون آنان و غارت کردن اموالشان را جایز شمرده است. او شرک مشرکان زمان پیامبر را سبک‌تر از شرک مسلمانان عصر حاضر می‌داند.

قرآن می‌گوید: «أَلْقى‏ إِلَيْكُمُ السَّلامَ» اگر کسی به لفظ گفت: من مسلمان شدم و یا شعار اسلامی را رعایت کند. مثلاً به شما بگوید: سلام علیکم! که شعار مسلمان‌هاست خون و مالش محترم است و نیاز به کنکاش ندارد. در حالی که وهابیت می‌گویند اگر کسی به زبان بگوید «لا اله الا الله» ولی به اولیاء الهی متوسل شود، مشرک است.

بن عثیمین از علمای طراز اول وهابیت است. وی می‌گوید: اگر مشرکین زمان ما بگویند که مشرکین بت می‌پرستیدند و ما بندگان صالح خدا را واسطه قرار داده‌ایم و این بندگان صالح، بت نیستند. به آنان جواب می‌دهیم هر کسی غیر خدا را عبادت کند، او را معبود خود ساخته است و فرقی بین عبادت بت و عبادت انبیاء و اولیاء وجود ندارد.