محمد بن عبدالوهاب پس از آن‌که برای خود طرفدارانی را پرورش داد و با تعاملی که با محمد بن سعود انجام داد، کم کم خود را صاحب دولت و قدرتی دید که می‌تواند آراء و عقاید خود را در قالب یک آیین جدید معرفی نماید.
محمد بن‌عبدالوهاب در ابتدا و برای تحکیم آیین خود پیروی مسلمانان از هر آیینی به جز آیین خود را باطل شمرد و به تکفیر آن‌ها پرداخت، به نحوی که مسلمانی را فقط و فقط منحصر به پیروان خود دانست. پس از آن برای تمامی افرادی که می‌خواستند به پیروی از وی، از آیین او پیروی و متابعت نمایند، این‌گونه شرط گذاشت:
«کسانی‎که قصد پیروی از آیین وهابیت را داشته باشند، باید به مشرک و کافر بودن خود قبل از ورود به آیین وهابیت و پدر و مادرشان و ... شهادت می‌دادند، تا اجازه ورود به آیین وهابیت به آنان داده شود.»[1]

پی‌نوشت:
[1]. زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، لبنان بیروت، ص27