پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انجمن حجتیه انجمنی است که در سال 1332 شمسی و با تلاش شیخ محمود تولایی (مشهور به حلبی) و عده‌ای دیگر، فعالیت خود را آغاز کرد. این انجمن، طی 25 سال فعالیت، ضمن مبارزه با بهائیت، توانست جمع زیادی از نیروهای جوان را در بسیاری از شهرها، به خود جذب کند.

این انجمن اساسنامه‌ای داشت و از جمله مواد این اساسنامه، این بود که انجمن، به هیچ وجه در امور سیاسی، مداخله نخواهد داشت و نیز مسئولیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌های سیاسی، از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، به عهده نخواهد داشت که البته بعدها از این شعار، دست برداشته و خلاف آن عمل کردند؛ این همان بندی بود که انقلابیون، قبل و پس از انقلاب، از آن ناراحت بودند.

چون موضع انجمنی‌ها در مورد انقلاب این بود که پیروزی انقلاب امر ناممکن است، مگر آن‌که وابسته به یک قدرت خارجی باشد …، هم‌چنین می‌گفتند چه کسی مسئول خون‌های ریخته شده در جریان 15 خرداد 1342 و بعد از آن است؟

اما هنگامی‌که شرایط برگشت و اوضاع به نفع انقلاب شد، انجمن با تغییر رویکرد و بر خلاف آنچه که در اساسنامه این انجمن آمده بود، در شهریور 57،  یعنی کمی پیش از پیروزی انقلاب، مواضع خود را در ارتباط با سیاست تغییر داده و سعی در ارتباط با انقلاب داشت و این سبب شد که بعد از پیروزی انقلاب، این انجمن و اعضای آن، از سوی برخی از رهبران انقلاب، به عنوان یک عنصر خطرناک معرفی شده و برای جلوگیری از نفوذ آن در مراکز، تبلیغات وسیعی بر ضد آنان شد و به مرور، به حذف شمار زیادی از چهره‌های مذهبی با سابقه منجر شد.

طبعاً برخی از سوابق برخوردهای منفی رهبران انجمن با جریان انقلاب، به عنوان یک  تجربه منفی  برای موضع گیری چهره‌های انقلابی بر ضد آنان، مورد استفاده قرار گرفت؛ برای نمونه، امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) که در روزگاری آقای حلبی را تأیید می‌کرد، در سال‌های پیش از انقلاب، به تدریج به حرکت انجمن بدبین شده و حمایت خود را قطع کرد.
آقای گرامی (فردی که اخبار داخلی ایران را برای نجف می‌نوشت) نامه‌ای در این باره به امام نوشت که پاسخ امام (رحمه‌الله‌علیه) این بوده است: «از وقتی که مطلع شدم، دیگر تأییدی نکردم.»[1]

این جهت‌گیری‌ها ادامه پیدا کرد تا سرانجام در اثر بروز انحرافاتی میان برخی از افراد انجمن (از قبیل کج اندیشی درباره خون شهیدان و شهید ندانستن کشته‌های جنگ تحمیلی و …) امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) در سخنرانی عید فطر سال 1362، بدون تصریح به نام انجمن، هشدارهای تکان دهنده دادند و در ضمن، از ایشان خواسته شد که انحرافات خود را کنار بگذارند.[2]

پی‌نوشت:
[1]. موسوی خمینی، روح الله، صحیفه نور، ج2، ص357.
[2]. جمعی از محققين مركز تخصصی مهدويت، آفتاب مهر: (پرسش‌ها و پاسخ‌های مهدوی) دفتر اول، ص45، نشر قم، بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج)، مركز تخصصی امامت و مهدويت، ۱۳۸۸.

نویسنده: محسن زمانی