پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ استعمار و استکبار در تاریخ پیدایش و تکامل خود، همواره از سیاست اختلاف افکنی برای دوام خود، بهره گرفته است؛ تنها در یک نمونه از اقدامات آن‌ها در دو قرن اخیر، پس از آنکه از شروع نهضت بیداری مسلمانان هراسان شدند، به ایجاد فرقه‌هایی جداگانه در عالم تشیع و تسنن اقدام کردند که همگی هدف مشترکی را در فرسایش امت اسلام دارند.

یکی از اقداماتی که استعمارگرانی مانند انگلیس در دوره معاصر برای ایجاد تفرقه مذهبی بین شیعه و سنی و ایجاد پروژه شیعه هراسی انجام دادند آن است که طرح هلال شیعی را به میان آوردند که در این طرح، ادعا می‌کنند برخی از کشورهای اسلامیِ دارای گرایش‌های شیعه، سعی دارند یک منطقه خاص در امت اسلامی را تصرف کنند و اهل سنت را در حصر و محاصره خود در بیاورند تا تدریجاً دیگر مسلمانان را تحت نفوذ و سیطره خود درآورند.

تشکیل دفترها و مراکز حمایتی برای این گروه‌ها در انگلیس و دنبال کردن پروژه مرجع سازی در برابر حوزه‌های علمیه و مراجع معظم تقلید، خود یکی از راه‌های دخالت بیگانگان در دنیای اسلام، حمایت از رفتارها و جریانات دینی است که منافع عام آن به این کانون‌های استعماری برمی‌گردد.

از جمله برخی از اَشکال عزاداری که در این جریان‌ها انجام می‌شود، مانند قمه زنی، مورد حمایت قرار می‌گیرد که مستنداتی را در این مورد ذکر می‌کنیم:
علامه محمد جواد مغنیه، از علمای بزرگ عراق، در کتاب تجارب خود، بحثی تحت عنوان «کفن‌هایی برای زنده‌ها» دارد؛ در آن قسمت نوشته است: «دولت انگلیس در ماه محرم، هزار کفن به قمه زنان هدیه کرد و هنگامی‌که دولت آمریکا از آن باخبر شد، برای آن‌که فرصت را از دست ندهد، دو هزار کفن به آنها هدیه کرد.»[1]

جامعه شناس عراقی «ابراهیم الحیدری» در کتاب «Sozioloyie» آورده است: «سفیر انگلیس در بغداد، بعد از جنگ جهانی دوم و هم زمان با کاهش مواد غذایی و افزایش قیمت‌ها در بازار، مقدار زیادی چای و سیگار مورد نیاز هیئت‌ها و مجالس عزاداری را از طریق شخص ثالثی، به بعضی از مسئولین هیئت‌ها تقدیم کرد؛ جالب اینکه به این هیئت ها مقدار زیادی پارچه سفید هم برای استفاده در مراسم قمه زنی داده شد.»[2]
دکتر تیجانی نیز در کتاب «اهل بیت (علیهم‌السلام) کلید مشکل‌ها» در این باره می‌نویسد: «یکی از علمای گذشته می‌فرمود: … انگلیسی‌ها مقدار زیادی شمشیر، (برای قمه زنی) در میان دسته‌های عزاداری - در کربلا- تقسیم می‌کردند.»[3]

پی‌نوشت:
[1]. محمد جواد مغنیه، تجارب، ص449 و 450.
[2]. حديث انتظار، ص145، حوزه علميه قم، مركز تخصصی مهدويت، ۱۳۹۴.
[3]. دکتر محمد تیجانی، اهل بیت کلید مشکل ها، ترجمه سید محمد جواد مهری، ص186.