پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در حالی که جهان اسلام در تلاش برای وحدت جوامع اسلامی است، عده ای موسوم به جریان تشیع لندنی و از خاندان شیرازی‌ها به صورت زنجیره‌وار بر طبل تفرقه می‌کوبند و با معرفی کردن اعمال افراطی خود به عنوان شیعه، به پروژه اسلام هراسی غرب کمک می‌کنند؛ سؤالی که باید از این جریان افراطی شیعه نما پرسید این است که آیا سیره اهل بیت عصمت و طهارت اینچنین بود؟

چرا امام علی‌ (علیه‌السلام) جانشین بر حق پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) 25 سال خانه‌نشین شد؟ آیا ایشان نمی‌توانستند لشکری فراهم کنند؟ نمی‌توانستند پول خرج کنند و فضای جامعه آن روز را به سمت خویش برگردانند؟ اصلاً چرا وقتی که خلفای اول و دوم و سوم وارد جنگ می‌شدند و با امپراتوری‌های ایران و روم درگیر بودند، ایشان از فرصت استفاده نکرد تا ضمن اثبات حقانیت خود، خلافت را به مسیر اصلیش بازگرداند و قدرت را در دست بگیرد؟

حضرت برای جلوگیری از فروپاشی جامعه اسلامی و حفظ اتحاد اسلامی و خطری که از بازگشت کفر احساس می کرد، از حق خود چشم‌ پوشی کرد(1) تا جایی که مشاوره‌های ایشان در زمان خلفای سه‌گانه و به خصوص در زمان خلیفه دوم، در راستای تقویت حفظ دین خدا بود که از راه تقویت وحدت مسلمانان انجام شده است.

حفظ اسلام در فرهنگ ائمه (علیهم‌السلام) محور بوده و تشکیل حکومت و قیام آنها در راستاى حفظ اسلام است. اگر در شرایطى اسلام به واسطه قیام حفظ شود، آنان قیام کرده؛ زیرا ترس از مرگ در فرهنگ آنها راه ندارد و اگر در مقطع زمانى دیگر، سکوت آنها موجب حفظ اسلام شود، ائمه (علیهم‌السلام) سکوت مى‌کنند؛ اگرچه این سکوت موجب از دست دادن حق مسلّمشان گردد.

این جریان افراطی شیعه نما که خود را مدعی گرفتن انتقام خون همه معصومین‌ (علیهم‌السلام) می دانند، در چنین شرایطی که دشمنان اسلام به دنبال نابودی مسلمانان و به ویژه شیعیان هستند، با همه توان خویش، تلاش کردند تا ضمن ایفای نقش در ترویج تفرقه میان امت رسول‌الله‌ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌) خود را به‌عنوان نماد تشیع به جهانیان معرفی کنند!

شیعه‌ نمایانی که در نقش تکمیل کننده فعالیت های گروه های تکفیری و بعضی از سنی نماها عمل کردند، مصداق ضرب المثل کاسه داغ تر از آش هستند؛ جایی که صاحب حق یعنی امیرالمومنین علی‌ (علیه‌السلام) سکوت سرافرازانه پیشه می‌کند، سردمداران این جریان افراطی با رفتار خود، عملی کاملاً در تضاد با ایشان را به‌نمایش می‌گذارند.
این اعمال تفرقه انگیز که خوشحالی دشمنان اسلام را در پی دارد، با کدام انگیزه انجام می‌شود؟ جواب این سؤال را می‌توان در خاستگاه، پیشینه و پرونده اعمال این جریان افراطی جستجو کرد.

پرونده ننگین جریان تشیع لندنی یا شیرازی‌ها
پرونده اعمال این شیعه‌های بدلی، اگر چه با اعمال سیاه پر شده و سابقه جریان فکری آنها اصلاً قابل دفاع نیست، اما تنوع و رنگارنگ بودن ننگ های این جماعت، قابل تأمل و توجه است.
از روابط مشکوک با ساواک در دوره منحوس پهلوی گرفته تا انواع تقابل با انقلاب اسلامی ایران و ترویج عزاداری‌های انحرافی و تغییر نام هفته وحدت به «هفته برائت» ، در پرونده این جریان وجود دارد؛ اما جالب‌ترین اتهام اثبات شده این افراد، علاقه خاص‍شان به لندن است!(2)

پی‌نوشت:
1. علامه مجلسی، شرح نهج‌البلاغة، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۱۳. و مکارم شیرازی، الأمثل، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۵۴۲. و سند، الصحابه بین العدالة و العصمة، ۱۴۳۳ق، ص۳۰۴. و ابومعاش، الشیعة فرقه الناجیة، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۵۳۴.
2. سایت غدیریون، ۲۴ آبان سال ۹۳.