پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از نگاه امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) در میان پیروان آیین یهود، گروهی میانه‌رو و غیرافراطی هستند که باید به رسمیت شناخته شده، حقوق آنها حفظ شود. 
امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) طرفداران رژیم صهیونیستی را جزء یهودیان به شمار نیاورده و حساب آن‌ ها را از یهودیت جدا می ‌دانستند: «حساب جامعه یهود را از حساب صهیونیسم و صهیونیست ‌ها جدا می دانیم، آن ‌ها جزء اهل مذهب اصیل نیستند. اینها اتصال به مستکبرین پیدا کردند. جاسوس آن ها هستند؛ نوکر آن ها هستند؛ و بر ضد مستضعفین عمل می ‌کنند. آن ‌ها یهودی نیستند. آن ‌ها یک مردم سیاسی هستند که به اسم یهودی یک کارهایی را می ‌کنند و یهودی‌ ها هم از آن‌ها متنفر هستند و همه انسان‌ ها از آن ‌ها باید متنفر باشند.»[1]
ایشان ضمن تاکید بر قطع هرگونه رابطه با رژیم صهیونیستی، آزادی را حق ایرانیان یهودی دانسته اند: «هرگونه روابط با اسرائیل قطع خواهد شد، اما یهودیان آزاد خواهند بود که در ایران بمانند و در محیط آزادتر از دوران سلطنت شاه زندگی کنند، چرا که اسلام به همه مذاهب احترام می ‌گذارد.»[2]
امام از هرگونه تعرض به یهودیان، مسیحیان و پیروان مذاهب رسمی نهی فرموده اند: «به این یهودی ها و نصارا که در ایران هستند، کسی حق تعرض ندارد. اینها در پناه اسلام و مسلمین هستند. اینها مذهب رسمی دارند.» تاکید ایشان موجب شد تا در دهه ‌های پس از انقلاب نه تنها یهودیان بلکه سایر اقلیت های مذهبی نیز از حقوق مساوی با سایر ایرانیان برخوردار باشند.[3]
در ابتدا شاید به نظر برسد امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) در مواردی تفاوتی بین یهود و صهیونیسم قائل نبوده اند که البته با نگاه به چهارچوب اندیشه‌ی که در سطور بالا ذکر شد، می توان دریافت منظور ایشان از یهود در این موارد همان صهیونیست ها هستند؛ زیرا در مورد یهودیان ساکن در سرزمین اشغالی صحبت می کنند: «این عرفات[4] الآن می‌خواهد یهودیان را به آنجا مسلط کند... باید مردم دست به دست هم بدهند و عرفات را از جمع خودشان خارج کنند، تا خودشان بتوانند کاری را انجام بدهند و تا آن وقتی که یک نفر یهودی در آنجا هست باید بایستند و کار را تمام کنند همان طور که ما کردیم. با ایستادگی کار تمام می‌شود. بدانید این معنی را، الآن به دست و پا افتاده ‌اند اسرائیلی ‌ها. الآن دارند عرفات را ترویج می‌کنند، برای اینکه قائل به این است که یهود هم باشد ما هم باشیم. در صورتی که یهود نباید آنجا باشد؛ هیچ وقت.»[5]

پی نوشت:
[1]. «سخنرانی در جمع اعضای جامعه کلیمیان ایران (اسلام و اقلیتهای مذهبی)»، 24/ 2/ 1358، صحیفه امام خمینی، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۹، ج ۷، ص ۲۸۹
[2]. «مصاحبه با خبرگزاری فرانسه درباره اوضاع ایران‌»ع ۲۴ دی ۱۳۵۷/ ۱۵ صفر ۱۳۹۹ در پاریس، نوفل لوشاتو، همان، ج ۵، ص ۴۴۷
[3]. بهادر زارعی، «حقوق اقلیت ها از ۳ منظر: اسناد بین المللی، اسلام و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش های سیاسی جهان اسلام، ش 1، ۱۳۹۲، ص ۴۹- 70، ص ۴۹
[4]. یاسر عرفات رئیس سابق تشکیلات خودگردان فلسطین
[5]. «بیانات در جمع رهبران انتفاضه(مقاومت در برابر صهیونیستها و طرد سازشکاران)»، آذر ۱۳۶۷/ ربیع الثانی ۱۴۰۹، صحیفه امام خمینی (ره)، همان، ج ۲۱، ص ۱۹۲