پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مفتیان بی‌سواد وهابی، در نوشته‌ها و گفته‌هایشان اذعان می‌کنند که شیعیان اعتقاد به کفر صحابه و جهنمی بودن آنان دارند. آنان با مظلوم نمایی و ظاهر سازی، این عمل شیعیان را مخالف با آیات قرآن کریم می‌دانند. از مصادیق استناد این ظاهرگرایان کوته فکر، به آیه 18 سوره فتح است.

خداوند در این آیه مبارکه، رضایت خود را از کسانیکه در بیعت شجره حضور داشتند، اعلام می‌دارد و می‌فرماید: «لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا.[فتح/18] خدا از مؤمنان، آن هنگام كه در زير درخت با تو بيعت كردند، خشنود گشت و دانست كه در دلشان چه مى‌گذرد. پس آرامش را بر آنها نازل كرد و به فتحى نزديك پاداششان داد.»

وهابی‌ها بعد از بیان این آیه شریفه می‌گویند، چگونه ممکن است که خداوند از عده‌ای از اصحاب اعلام رضایت کرده باشد، و قائل باشیم در بین آنان، عده‌ای اهل جهنم نیز حضور داشته‌اند؟!

در پاسخ به این شبهه باید گفت، نه تنها در کتب و منابع معتبر شیعه، به ارتداد بعضی از اصحاب رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره شده است، بلکه حتی در منابع معتبر اهل سنت نیز قائل به ارتداد و خارج شدن عده‌ای از صحابه از دین شده‌اند.

بخاری محدث مشهور و نامی اهل سنت در کتاب خود که بر اساس اعتقاد اهل سنت، تالی تلو قرآن کریم است، به نقل از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نویسد: «روز قیامت اصحاب من، از راست و چپ به سمت من می‌آیند و من عرضه می‌دارم که اینها اصحاب من هستند، گفته می‌شود از روزی که تو از آن‌ها جدا شدی، ‌آنان مرتد گشتند و به دوران جاهلیت بازگشتند.»[1]

حال دو سؤال مهم پیش ‌می‌آید؛ یکی اینکه اصحابی که بعد از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مرتد شدند و به جاهلیت بازگشتند و با حکم مرتد از دنیا رفته‌اند، چه کسانی هستند؟ همچنین با آنکه این آیه شریفه در زمان حیات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نازل شده است و ایشان از مفاد آن آگاه بوده‌اند، اما چرا حضرت روایت مذکور که صحیح السند است را در مذمت اصحاب خود و اثبات ارتداد آنان فرموده‌اند؟!

پی‌نوشت:
[1]. بخاری، صحیح البخاری، دار طوق النجاة، چاپ اول 1422هـ، ج4، ص168؛ « ثُمَّ یؤْخَذُ بِرِجَالٍ ... أَعْقَابِهِمْ مُنْذُ فَارَقْتَهُمْ.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار