متأسفانه عده‌ای قائلند که شیعه، حکم به کفر و ارتداد همه صحابه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را داده است، در حالیکه خود در کتب معتبرشان روایاتی آورده‌اند که از جهت کمّی، بسیار بیشتر از تعداد روایاتی است که در این موضوع در کتب شیعه آمده است، و از جهت کیفی، تصریح به کفر و ارتداد صحابه شده است.

دین اسلام در سرزمین حجاز نازل گشت و مردم حجاز به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله ایمان آوردند، پیامبری که از بت‌پرستی اینان رنج می‌برد، لذا همگان را دعوت به آیین یکتاپرستی کرد، در این میان، برخی قلباً قبول کردند، مانند: سلمان فارسی، عمار یاسر، بلال حبشی و ... و گروهی دیگر تظاهر به آن نمودند، اما مسلمان نشدند.

یک سوال مهم! چرا در زمانی که صحابه و تابعین زنده بودند، مردم از دین خدا خارج شدند؟ پاسخ را ببینید 

بخاری در صحيحش از نبی مكرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل می‌كند:«يؤخذ برجال من أصحابی ذات اليمين و ذات الشمال فأقول أصحابی، ‌فيقال أنهم لم يزالوا مرتدين علی أعقابهم منذ فارقتهم»؛ فردای قيامت، صحابه من را، راست و چپ می‌گيرند و من عرضه می‌دارم كه اينها صحابه من هستند، گفته می‌شود از روزی كه تو از آنها مفارقت كردی، ‌اينها به ارتداد و دوران جاهليت برگشتند.

اهل سنت معتقدند که صحابه بهترین افراد برای الگوگیری و تبعیت پذیری هستند. این در حالی است که در منابع معتبر اهل سنت به دنیا پرستی و دنیا طلبی آنان اشاره شده است. نمونه‌ای از این موارد را مشاهده کنید.

بخاری در صحیح خود با اذعان به ارتداد و بازگشت به دوران جاهلیت بعضی از صحابه، به مقدسات اهل سنت توهین می‌کند، اما علمای وهابی با بی‌توجهی به کلام بخاری، شیعیان را به خاطر اقرار به ارتداد عده‌ای از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) کافر می‌دانند.