پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مادر امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به نام‌های متعددی از جمله نرجس، سوسن، صقیل، ریحانه و... خوانده شده است.[1] از این‌رو مبلّغان بهائی تلاش دارند تا با طرح مباحثی در مورد نرجس‌خاتون (علیها السلام)، تولد امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) را مورد انکار و یا تردید قرار دهند.
همچنان که اشراق خاوری مدعی شده است: «ملاحظه فرمایید که چه تصوراتی درباره‌ی تسمیه مشارالیها به اسامی مختلفه کرده‌اند... از این گذشته نفهمیدم که چرا امام عسکری (علیه السلام) تحت نظر قرار گرفته بود؛ زیرا پدر آن حضرت، امام هادی (علیه السلام) تا 254 قمری زنده بودند و امام مشهور و معروف شیعه بودند و در حقیقت، آن حضرت باید تحت نظر باشد، چنان که بود. آن حضرت را خلیفه‌ی عباسی به سامراء تبعید کرده بود و حضرت عسکری (علیه السلام) در آن اوقات، جوانی 22 ساله تقریباً؛ ولی از او واهمه‌ای نداشت که تا این حد تحت نظر قرار گیرد که حتی از حیث ازدواج هم تحت نظر باشد. قطع نظر از آن‌که حضرت، هیچ وقت در عمرش زوجه رسمی نداشتند و فقط چند کنیز داشتند».[2]
اما در پاسخ به این اشکال مبلّغان بهائی می‌گوییم:
اولاً: دلایل مختلفی برای اسامی مختلف نرجس خاتون (علیها السلام) ذکر شده؛ از جمله این‌که در آن زمان انتخاب چند نام برای کنیزان مرسوم بوده و یا این‌که تسمیه‌ی ایشان به چند نام، به خاطر تقیه و در راستای شناخته نشدن ایشان در میان سایر کنیزان بوده است.
ثانیاً: بر خلاف ادعای مبلّغ بهائی، دستگاه حکومت عباسی (با توجه به روایات رسیده از پیامبر و سایر ائمه (علیهم السلام)) که می‌دانست فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام)، همان موعودیست که ریشه‌ی ظلم و ستم را برمی‌چیند [3]؛ امام حسن عسکری (علیه السلام) را تحت نظارت‌های شدید و بی‌سابقه‌ای قرار داد. به همین دلیل ایشان در تقیه به سر برده، ازدواج رسمی نداشتند و تولّد فرزند بزرگوارشان نیز، به صورت مخفیانه صورت گرفته است.

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النّعمة،  قم: مؤسسه‌ی النشر الإسلامی،  1359، ج 1، ص 432.
[2]. عبدالحمید اشراق خاوری، اقداح الفلاح، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 130 بدیع، ج 1، ص 241.
[3]. ر.ک: محمدباقر صدر، بحوث حول المهدی، بیروت: دارالتعارف للمطبوعات، چاپ دوم، 1979 م، ج 1، صص 261-258.