پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– بنابر باور اهل‌حق خداوند یکتا و خالق تمام موجودات است. [مکاتبه با دائرةالمعارف تشیع،ج3، ص659 ] اما ذات الهی در هر دوره و عصری در کالبد افراد خاصی به صورت انسان تجلی پیدا خواهد کرد و در عصر اسلام تجلی الهی در امیرالمومنین علی (علیه السلام) و بعد از ایشان در افرادی مثل "شاه خوشین" و "بابا ناوس" بوده است و عاقبت ذات الهی، در قرن هفتم هجری در "سلطان اسحاق" تجلی پیدا نمود.[دیوان گوره،ص 5] در اصطلاح اهل‌حق تجلی ذات الهی در بشر را "دونادون" یا "حلول"می‌گویند.[نوشته‌های پراکنده درباره یارستان، ص 42؛ دیوان گوره، ص5] مطالب مذکور وجود عقیده باطل "حلول" را در این فرقه نمایان می‌سازد. و از اهل حق باید پرسید که مراد از ذات چیست؟ اگر منظور از ذات خداوند باشد، و انسان را دارای ذات بدانیم. با این سوال مواجه می‌شویم که چگونه می‌توان گفت، ذات هم به معنای خداست و هم انسان ذات دارد؟اگر مراد این است که جزئی از ذات خداوند در انسان وارد می‌شود[نوشته‌های پراکنده در باره یارستان، ص 42] لازمه آن مرکب و ذات الاجزاء بودن ذات الهی است که توحید را به چالش می‌کشاند.

پی‌نوشت:
افضلی، قاسم، مکاتبه با دائرة‌المعارف تشیع، ج 3، تهران، شهید سید سعید محبتی، 1382، ص 659  
حسینی، سید محمد، دیوان گَوره، چاپ اول، کرمانشاه، باغ نی، 1387، ص 5 
صفی زاده، صدیق، نوشته های پراکنده در باره یارستان، چاپ اول، تهران، عطائی، 1361، ص 42