مباحث تاریخی
بیان حدیث غدیر و مرجعیت این حدیث شریف به عنوان یکی از مهمترین دلایل اثبات خلافت، سبب شد تا حکام ظالم برای محدثینی که آن حدیث شریف را بیان کنند، جزای سنگینی همانند کشته شدن و تبعید در نظر بگیرند. لذا محدثان اهل سنت از نقل حدیث غدیر خودداری می کردند.
بیان خلافت امیرمؤمنان (ع) و حدیث شریف غدیرخم، یکی از احادیثی است که محدثین اهل سنت از بیان آن ترس داشته اند. با آنکه بسیاری از اصحاب نبی مکرم اسلام (ص) در واقعه غدیرخم بودند، تا سالیان متمادی از بیان این حادثه عظیم و بزرگ منع میشدند. احمد بن حنبل در کتاب خود به ترس و خوف زید بن ارقم از بیان واقعه غدیرخم یاد میکند که در حقیقت، این سخن نشان از ترس خلفای اهل سنت از نشر این واقعه دارد.
سخنان علمای مشهور اهل سنت پیرامون شخصیت والای امام جواد (ع) شاهدی بر فضائل بی نظیر این امام است. بیان مسائل مهمی علمی و پاسخگویی به منکرین خلافت و مناظرات علمی حضرت با دانشمندان مذاهب اسلامی، سبب آن شده که نام امام جواد (ع) همانند خورشید درخشان در آسمان جهان اسلام بدرخشد.
یکی از اتفاقات تلخی که در صدر اسلام به وقوع پیوسته، واقعه سقیفه و کودتای عده ای معلوم الحال علیه امیرمؤمنان (ع) است؛ اما یکی از آثار کودتای سقیفه را می توان آشفتگی مسلمانان در آن دوران دانست. خوف از جان و ترس از مرگ به اندازهای بود که بعضی از اصحاب به صورت مخفیانه نماز میخواندند.
روز غدیر در سال دهم هجری قمری، به لحاظ زمانی، مقارن با عید نوروز اتفاق افتاده است؛ یعنی در این روز، امیرالمومنین(ع) از جانب خدا و رسولش به خلافت و امامت و ولایت منصوب گشت که بدین جهت نوروز در نزد ائمه اطهار و شیعیانشان، مورد تعظیم واقع شده و تقدسی خاصی یافته است و به عنوان یکی از اعیاد اسلامی مورد توجه قرار گرفته است.
مهدویت و انتظار مهدی موعود (عج) امری مشترک در میان مذاهب اسلامی است و مسلمانان از هر مذهب و فرقه ای، منتظر آمدن حضرتش و تشکیل دولت الهی او هستند. در بعضی از منابع اهل سنت به میلاد حضرت در نیمه شعبان اشاره شده است.
بسیاری از عالمان اهل سنت (مورخین و نسبشناسان و متکلمین) اذعان نمودند که امام حسن عسکری دارای فرزندی به نام محمد بوده که شیعه به منتظر و مهدی موعود بودنِ وی معتقدند. اما برخی مهدی ستیزان مانند ابن حزم اندلسی اموی که دشمنی او با اهل بیت در کتابهایش آشکار است، بی هیچ سند و مدرکی، میگوید حسن عسکری بی فرزند و عقیم بوده است.
جهاد با طاغوت و دفاع از ولایت آل الله (علیهمالسلام) با خطبههای بصیرتافزا، تا تربیت شاگردانی عالم و فقیه و گریههای مداوم برای مظلومیت خامس آل کسا (علیهمالسلام) و بیان دعاهای نابی که سبب اتصال روح به عالم ملکوت میشود، گوشهای از زندگانی سراسر برکت امام علی بن الحسین (علیهماالسلام) است.
این ایام مصادف با رحلت بزرگ حامی دین مبین اسلام، حضرت ابوطالب (علیه السلام) است. ایشان فرزند عبدالمطلب است و 35 سال قبل از تولد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به دنیا آمدند. نام مادر گرامیش فاطمه بنت عمرو بن عائذ بود. نام او عبدمناف به معنای بنده عالی و بلند مرتبه است. او به مدت چهل و دو سال سرپرستی پیامبر را برعهده داشت.
پیامبر اکرم (ص) به صورت مکرر به معراج رفتند. در یکی از این معراجها، جبرئیل به ایشان از میوههای بهشتی میدهند که نطفه حضرت زهرا (س) از همان میوهها تشکیل میشود.
وهابیون با این شبهه که خانهها در صدر اسلام درب نداشته، هجوم عمر به خانه حضرت زهرا (س) و آتش زدن درب خانه را منتفی و تهمت دانستهاند؛ در حالی که طبق نقل تاریخ در آن زمان خانهها درب داشته است.
قوم ازبک در ادوار مختلف، جلوی کسانیکه به دشمنی با اسلام برخاستهاند، ایستاده است. علمای اهل سنت بخارا در قرن سوم، با اخراج بخاری، اثبات کردند که غیرت دینی دارند. امروز نیز قوم ازبک همانند گذشتگان خود، جلوی انحراف در دین را خواهند گرفت و به قانون تراشیدن ریش صورت مردان، جواب کوبنده خواهند داد.
ابوسفیان همزمان با ظهور اسلام از بزرگان قریش بود؛ او پس از اینکه شکست مشرکین را قطعی یافت، به ناچار مسلمان شد. با اینکه در ظاهر مسلمان بود، در گزارشهای تاریخی مواردی یافت شده که عدم اعتقاد وی به اسلام و خداوند را میرساند. برخی از صحابه نیز بر نفاق او شهادت دادهاند.
مطالب خلاف واقع که از سوی غافلان و جاهلان و معاندان، به پیروان مکتب اهل بیت نسبت داده میشود، دروغهای جدیدی نبوده و چون ورشکست و مفلس شدهاند و طبق ضرب المثل معروف «تاجر که ورشکسته میشود پول خوردهها و قِرانها را میشمارد» به همان داشتههای اندک قبل رجوع کردهاند.