مباحث تاریخی
حضرت امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) نوری از آفتاب نبوّی و پرتوی از خورشید علوی هستند که در تاریخ میدرخشند، چرا که آنها در خانه وحی دیده به جهان گشودند و در دامان پرمهر پیامبر، علی و حضرت فاطمه (علیهماالسلام) پرورش یافتند و در دوران زندگانیشان کوشیدند تا راه حقیقت را بر پویندگان آن نشان دهند و به همگان بیاموزند.
وجود مقدس امام کاظم (ع) شخصیتی آسمانی است که علاوه بر شیعیان، بزرگان اهل سنت نیز به مقام شامخ آن حضرت اذعان کردهاند. ابن حجر هیتمی به نقل از مسعودی، به جریان آزاد شدن حضرت از زندان هارون الرشید، خلیفه عباسی اشاره میکند؛ او علت این آزادی را تهدید امیرالمؤمنین (ع) در عالم خواب معرفی میکند.
«اثبات ولادت امیرالمؤمنین در خانه کعبه با استناد به سخنان خود آن حضرت» جوابی است به بعضی که اشکال کردهاند: «اگر ولادت حضرت علی در کعبه و خانه خدا صحیح است، پس چرا آن حضرت در سخنان خود به این امر استناد و اشارهای نکردهاند؟» واین فضیلت مختص به خود آن حضرت است و هرگز احدی با آن حضرت شریک نيست.
اگر سیری در زندگی امامان معصوم شیعه داشته باشیم، خواهیم دید که زندگی آنها آینه تمامنمای زندگی انسانها است. از خصوصیات بارز امامان معصوم، جامعیت آنهاست. لذا توجه و رویآوری به معنویات، آنها را از پرداختن به زندگی مادی و روابط اجتماعی باز نمیدارد و این در حالی است که انسانهای معمولی چنین توانایی را ندارند.
یکی از جانشینان دوازده گانه پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیهالسلام) است، که دارای فضائل اخلاقی و حامل علم الهی که به نبیّ اکرم اعطا شد و نسل به نسل این علم در میان اهل بیت منتقل گشت تا به ایشان رسید، و جایگاهی بس رفیع در میان دوست و دشمن داشته است.
عبدالحمید گفت: گرویدن مردم عالم به اسلام، اثر دیدن اخلاق اسلامی صحابه بود؛ در حالی که در تاریخ آمده است، اخلاق اسلامی در فتوحات نشان داده نشد و چهره زیبایی از دین به دنیا ارائه نگردید، بلکه معارف اسلامی بود که باعث جذب به دین شد.
تمام مذاهب اسلامی اتفاق نظر دارند كه اذان و اقامه گفتن فقط در نمازهاى یومیه جايز است و نمازهای دیگر اذان و اقامه ندارند. اما در تاریخ نقل شده است که در این حکم، بدعتی ایجاد شده است و برخی براى نماز عيد، اذان گفته اند. ازجمله کسانیکه این بدعت به آنها نسبت داده شده، معاویه، زیاد، مروان، حجاج و ابن زبیر هستند.
مروان حکم در زمان حکومتش در مدینه، همواره مشغول سب امیرالمؤمنین (ع) بود و به علت اینکه مردم پس از نماز عید، لعن امیرالمؤمنین (ع) را تحمل نمی کردند و متفرق می شدند، او خطبه نماز عید را قبل از نماز میخواند که مسلمانان حاضر باشند.
حضرت خدیجه کبری بانوی بزرگی است که با جانفشانی و در اختیار قرار دادن تمام اموالش به یاری پیامبر شتافت و در پیشرفت دین اسلام سهم بزرگی داشت؛ بانویی که همسر بهترین مخلوقات و مادر برترین زنان عالم شد، زنی که با لقب ام المومنین جایگاه خاصی را در میان مسلمین برای خود دارد و با این خصوصیات بود که خداوند وعده بهشت را به او داده است.
تاریخ کهن هم صدا با رسم روزگار، همچنان در حیرت و مات، بیقرار و پرخروش مثل دریا پر تلاطم، عمیق و راز آلود، از ناگفتههای تاریخ که رهگذران حقیقتجو در گذرگاه روزگار، پیوسته از آن در پرس و جویند. راز آن شب مهتابی، راز آن سکوت ظلمانی، راز آن دفن شبانگاهی، هنوزدر ذهنها از پرده نیافتاده، که آن مزار کجاست.
برخی از انصار از ترس غصب خلافت و منع جانشینی امیرالمؤمنین(ع) توسط برخی از صحابه، تصمیم گرفتند مدینه را از این آسیب نجات دهند و حاکمی برای شهر خود انتخاب کنند. گزارش سقیفه، سالها پس از وقوع توسط خلیفه دوم نقل شد. این انتخاب مبنای شرعی نداشته و انتخاب خلیفه طبق اصول اسلامی صورت نگرفت.
دیدگاه علما و بزرگان اهل سنت در مورد یزید، سه قول است؛ گروهی معتقدند او کافر است؛ گروهی دیگر معتقدند یزید کافر نیست و مسئولیت فجایع عاشورا با وی نبوده است؛ گروهی دیگر معتقدند صحیح آن است که توقف کنیم و یزید را لعن نکنیم.
رسول اکرم (صلیاللهعلیهوآله) شخصیتی هستند که در طول حیات طیبهی خود، عامل هدایت بندگان خدا به جانب صراط مستقیم بودهاند. امروز با گذشت بیش از هزار سال از دوران زندگی ایشان، برکات وجودی ایشان شامل حال تمامی مخلوقات میشود، اما باید گفت، علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز معتقد به شهادت ایشان به دلیل مسمومیت در دفعات مختلف هستند.
شهادت رسول خدا (ص) به وسیلهی مسمومیت، واقعیتی است که نزد بیشترعلمای مذاهب اسلامی مورد تایید است، ولی آنچه که جای بحث دارد، بررسی دقیق علت و نحوهی شهادت حضرت است. پیامبر گرامی اسلام (ص) نیز همانند بعضی از انبیای الهی که نام مبارکشان در قرآن آمده، دشمنانی قسم خورده در بین نزدیکترین افراد من جمله اصحاب خود داشتهاند.