پیامبر در طول 23 سال تبلیغ دین مبین اسلام دائماً به امر جانشین خود تذکر و سفارش می‌کردند، که اولین آن جریان یوم الانذار و آخرین آن واقعه حجه الوداع بود؛ حال اگر ولایت امیرالمومنین پذیرفته می‌شد، چه می‌شد؟ پاسخ پیامبر اکرم این است: «اگر علی را ولیّ و سرپرست خود قرار دهید، او را هدایت شده و هدایت کننده خواهید یافت و همه شما را به راه راست هدایت خواهد کرد.»

قبل از رحلت پیامبر اکرم، ایشان درخواست قلم و کاغذ کردند، برخی از صحابه، مانع از این درخواست شدند و سخنان نابه‌جایی گفتند، طوری‌که پیامبر اکرم ناراحت شدند و دستور دادند که از کنار بسترش بروند. برخی علمای اهل سنت گفته‌اند که آن حضرت می‌خواست جانشین پس از خود را معین و به اسم او تصریح کند، تا پس از وی نزاع و فتنه برپا نشود.

غالیان و غلو کنندگان درباره احمد بن حنبل، گاه چنان پای را از گلیم خود فراتر می‌گذارند که سست بودن اعتقادات و عقایدشان برای همگان به امری سهل و آسان تبدیل می‌شود و برای درک آن احتیاج به دانستن و إشراف به علوم و براهین و استدلالات عقلی خاص نیست.

فضیلت تراشان که برای کسب مقام و منزلت بزرگان خود از هیچ کوششی دریغ نکردند در اقدامی تعجب آور از پیامبران مایه گذاشتند و با بیان خواب و رؤیا سعی کردند مقام و منزلتی را دست و پا کنند.

از موارد تاریخی، مخالفت‌هایی که با پیامبر رخ داده، می‌توان اعتراض عمر به پیامبر در صلح حدیبیه را ذکر کرد که خود می‌گوید: از روزی که اسلام آوردم، تا روز صلح حدیبیه، این چنین در نبوّت پیامبر شک نکردم. ابو وائل می‌گوید: پیامبر در پاسخ به عمر فرمود: ای مردک این‌که با تو سخن می‌گوید، پیامبر خداست و خلاف فرمان پروردگار کاری انجام نمی‌دهد.

زیارت قبور بزرگان دین، خاصه قبر شریف پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و ائمه اطهار (علیهم‌السلام) و امید به بخشش گناهان و قرار گرفتن در مسیر خیر، از اعتقادات شیعیان است و برخی جدیداً با این عمل مخالفت کرده و آن را شرک معرفی می‌کنند که باعث شده، مسلمانان برخی فرق اسلامی نیز تحت تأثیر واقع شوند ولی قدمای آنان اینطور نبودند.