لذا برای نمونه به چند مورد اشاره می‌کنیم:
در روایتی از پیامبر وارد شده که حضرت فرمودند: «الحسن و الحسین سیّدا شباب اهل الجنه.[2] حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند».
و در برخی دیگر از روایات آمده است که رسول خدا فرمود: جبرئیل بر من نازل شد و این مژده را به من داد: «اتاتی جبرئیل فبشرّنی انّ حسناً و حسیناً سیّدا شباب اهل الجنه و ابوهما خیر منهما.[3] جبرئیل نزد من آمد و مرا مژده داد که حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند و پدرشان بهتر از آن‌هاست».
و همچنین در حدیثی دیگر می‌فرماید: «من سّر ان ینظر الی سید شباب اهل الجنه فلینظر الی الحسن.[4] هر که شاد و مسرور می‌شود که آقای جوانان اهل بهشت را بنگرد به حسن نگاه کند». و یا در روایتی دیگر وارد شده است که: «لا تسبّوا الحسن و الحسین فانهما سیدا شباب اهل الجنه من الاولین و الاخرین.[5] حسن و حسین را دشنام ندهید که آن دو آقایان جوانان اهل بهشت هستند از اولین و آخرین».
علمای اهل سنت از ابوبکر روایت می‌کنند که می‌گوید: شنیدم از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در حالی‌که بر فراز منبر بود و امام حسن در کنار او نشسته بود، گاهی به مردم نگاه می‌کرد و گاهی به فرزندش امام حسن (علیه السلام) و سپس می‌فرمود: «انّ ابنی هذا سیّد و لعل الله ان یصلح به مابین فئتین عظیمتین.[6] این پسرم -سید و آقا- است و امید است خداوند به وسیله او میان دو گروه بزرگ را اصلاح کند».
از طرف دیگر ابن اثیر جزری این عالم بزرگ اهل سنت به دنبال این حدیث شریف می‌گوید: «و ایّ شرف اعظم من شرف من سمّاه رسول الله (صلی الله علیه و سلم) سیّدا.[7] چه شرفی بالاتر از شرافت کسی‌که رسول خدا او را سیّد و آقا بنامد». و همچنین ابن حجر هیثمی هم می‌گوید: فاطمه و دو فرزندش حسن و حسین (علیهم السلام) را در هنگام بیماری رسول خدا- که منجر به رحلت آن حضرت گردید- را نزد پدرش رسول خدا آورد و عرض کرد: «هذان ابناک فورثهما شیئاً.[8] این دو پسران تو هستند، به آن‌ها چیزی را به ارث عطا فرما. رسول خدا فرمود: «اما الحسن فله ثباتی و سوددی و اما الحسین فانّ له حزامتی و وجودی.[9] اما حسن ثبات و سیادت خود را بخشیدم و اما حسین دور اندیشی وجود و بخشش دادم».

پی‌نوشت:

[1]. احقاق الحق، نورالله شوشتری، کتابخانه عمومی آیت الله نجفی مرعشی، قم، ایران، (1409ق)، ج1 ص544 وص595.
[2]. مسند احمد، احمد بن حنبل، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، (1421ق)، ج3 ص3.
. سنن ترمذی، ترمذی، دار الفکر، بیروت، لبنان، تحقیق عبدالوهاب عبدالطیف، ج13 ص191.
[3]. تهذیب الکمال، کلبی مزی شافعی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، ج6 ص229.
[4]. المرتضی سیره سیدنا ابی الحسن علی بن ابیطالب، الندوی، دارالعلم، دمشق، سوریه، ص197.
[5]. مفتاح النجات، علامه بدخشی، کتابخانه آیت الله نجفی مرعشی، قم، ایران، ص112.
[6]. الاصابه، ابن حجر عسقلانی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، ج1 ص329.
[7]. اسدالغابه، ابن اثیر جزری، مکتبه الاسلامین، تهران، ایران، ج2 ص13.
[8]. مجمع الزواید، ابن حجرهیثمی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج9  ص185.
[9]. همان، ج9 ص185.