شعراوی، از علمای بزرگ اهل سنت مصر، در جهت وحدت بین مسلمانان تلاش فراوانی کرده است و به شدت از اندیشه‌های افراطی بیزار بوده و در جهت رفع اتهام مسلمانان از کفر و شرک، و اثبات صحت رفتارهای مسلمانان از متون دینی، استدلال‌های محکم و منطقی بیان کرده است و فتوای شلتوت در جواز تعبد به مذهب شیعه را تأیید کرده است.

حاجیان بامداد عید قربان، پس از اینکه شب را در مشعر بوده‌اند، وارد منا می‌شوند؛ آنان برای رسیدن به منا، باید از سرزمینی به نام وادی محسر عبور کنند؛ وادی محسر به طول سه کیلومتر و نیم و عرض آن پانصد متر بین دو کوه ممتد است؛ مطابق روایات تاریخی، اصحاب فیل و سپاهیان ابرهه که قصد تخریب کعبه را داشتند، در همین وادی به هلاکت رسیده‌اند.

شیخ محمود شلتوت، عالم حنفی مصری، عضو جمعیت علمای اعلام، مجمع اللغه، سرپرست مباحثات فرهنگی دانشگاه الازهر، و در نهایت رئیس دانشگاه الازهر شد؛ وی ترک تعصّب و نقش عالمان را از عوامل وحدت می‌دانست و معتقد بود می‌توان با این موارد در برابر سوء‌‌استفاده دشمنان اسلام ایستاد و اهداف دین را برآورده ساخت.

از فعالیت‌های دارالتقریب، انتشار کتاب‌های شیعی در قاهره، به منظور معرفی شیعه به عنوان یکی از مذاهب اسلامی و نیز تأمین منابع درسی فقه و عقاید شیعیان در دانشگاه الازهر بود که با توجه به ارتباطات بسیار محدود فرهنگی در آن روزگار، گامی بزرگ در مسیر آشنایی با مذاهب اسلامی به شمار می‌رفت.

عالمان بسیاری از شیعه و اهل سنت در اندیشه تقریب سهیم بوده‌اند؛ یکی از این افراد شیخ محمد عبده، مفتی، فقیه و مصلح مصری اهل سنت است. از اقدامات اصلاحی او تأسیس «جمعیة التقریب بین الادیان و المذاهب» است که در تاریخ تقریب مذاهب اسلامی جالب توجه است و ظهور متفکران و مشایخ بزرگی در الازهر نشان مجاهدت‌های اصلاح‌گرانه اوست.

ابوریّه می‌نویسد: «کتاب المراجعات میان علامه شرف‌الدین و استاد بزرگ، شیخ سلیم بشری، شیخ الازهر جمع‌آوری شده.» عمر رضا كحاله آورده است: «ازجمله آثار، کتاب المراجعات است که در آن به پرسش‌هایی که سلیم بشری مطرح می‌کند، پاسخ داده شده.» حامد حفنی داود نیز می‌نویسد: «این گفتگوی گرانبها، در اوایل سده چهاردهم هجری، بین دو عالم بزرگوار انجام شد، که یکی عالم جلیل شیخ سلیم بشری شیخ الاسلام و از بزرگان و محدثان مصر بود.»