عاشورا نقطه اوج تاریخ اسلام به شمار می رود، در آن هنگام که چهره زشت کفر با اعمال پست افرادی مانند معاویه و یزید و بیعت خواهی ناحق آنان نمایان گشت، امام حسین (ع) با رفتار و قیام خویش که دعوت به نماز و امر به معروف و نهی از منکر در راس آن قرار داشت، به مبارزه با فساد و بی عدالتی و ظلم اقتصادی پرداخت.

به یقین، امام حسین (ع) که تمام هستى خویش را یکجا با خداوند معامله کرد و با تمام اهل بیت (ع) و فرزندان در قربانگاه عشق قدم نهاد و مخلصانه از همه چیزش در راه خدا گذشت، از عظیم ترین شعائر الهى است و برپایى مجالس عزا براى آن حضرت، تعظیم یکى از بزرگترین شعائر الهى محسوب مى‌شود.

قدرت های استعماری برای سلطه خود بر کشورهای ضعیف و به غارت بردن ثروت های مادی و معنوی آنان، همواره با موانع عمده‌‌ای روبر بوده‌‌اند؛ آنچه در میان این عوامل، توانسته همیشه مانع عمده و سد محکمی در برابر این اهداف استعماری باشد، قدرت دین و نفوذ مذهب در بین مردم بوده است؛ مخصوصاً دین اسلام که همیشه مورد اعتراف استعمارگران نیز بوده است.

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: به راستی که برای خدا حرمی است و آن مکه است و برای رسول خدا حرمی است و آن مدینه است و برای امیرالمؤمنین حرمی است و آن کوفه است و برای ما حرمی است و آن شهر قم است و به زودی زنی از اولاد من به نام فاطمه در آن سرزمین دفن می‌شود، پس هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب خواهد شد.

حضرت امام حسن مجتبی (ع) اولین مولودی است که از نظر شرافت نسب، کسی به پای او نمی رسد؛ زیرا پدرش علی مرتضی (ع) دومین شخصیت برجسته جهان اسلام و مادرش فاطمه زهرا (س) نخستین بانوی نمونه اسلام و جد بزرگوارش، آخرین پیام آور خدای یکتا بودند.

عواطف پاک و مقدس نسبت به معصومین و خاندان پیامبر (ص) عامل ثبات قدم بیشتر در راه دیندارى است و عشق و محبت به اهل بیت (ع) تا حد زیادى بیمه کننده افراد در برابر گناه و فساد است؛ به شرط آنکه این محبت و دوستى، عمیق، ریشه دار و از روى بصیرت و معرفت باشد و با هدایت صحیح، انسان را در مسیر عمل قرار دهد. حوزه‌های علمیه بستری مناسب برای یادگیری این علوم است.