به یقین امام حسین (ع) که تمام هستى خویش را یکجا با خداوند معامله کرد و با تمام اهل بیت و فرزندانش در قربانگاه عشق قدم نهاد و مخلصانه از همه چیزش در راه خدا گذشت، از عظیم‌ترین شعائر الهى است و برپایى مجالس عزا براى آن حضرت، تعظیم یکى از بزرگترین شعائر الهى محسوب مى‌شود.

هِند جگرخوار، مادر معاویه و همسر ابوسفیان، در دوران جاهلیت به فحشا معروف بود؛ در انتقام کشتگان بدر، در جنگ احد، مشرکین را تحریک به جنگ کرد؛ شهدای مسلمین را مُثله کرد و از گوش و بینی و لب‌هایشان، گردن‌بند و خلخال درست کرد و به عنوان تقدیر از کار «وحشی»، قاتل حضرت حمزه، گردن‌بند و گوشواره خود و کنیزان خود را به او تقدیم کرد. هِند جگرخوار، در زمان فتح مکه مسلمان شد.

"انس بن مالک" از پیامبر (ص) نقل کرده که فرمودند: ماه مبارک رمضان به شما رو آورده است و در این ماه شبی است که برتر از هزار ماه است و هر کس از فیض شب قدر محروم گردد، از تمام خیرات بی‌نصیب مانده است و محروم نمی‌ماند از برکات شب قدر، مگر کسی که خویشتن را محروم کرده است.

یکی از مواردی که در همه ادیان ابراهیمی می‌توان، به عنوان اصلی برای وحدت استفاده شود، آمدن منجی موعود است؛ موعودی که جهان و جهانیان را به سوی سعادت و خوشبختی رهنمون کرده و برای اولین بار خوب زیستن را به تجربه بشری می‌رساند؛ در اصل مسئله، یعنی حقیقت آمدن منجی، ادیان ابراهیمی با هم اتفاق نظر دارند.

انتظار فرج از آن رو مورد تأكيد و توصيه اهل‏ بيت (ع) قرار گرفته است كه در فرد منتظِر، اميد به آينده ايجاد خواهد كرد و همين اميد، نقش بزرگي را در سعی و كوشش ايفا می‌كند.

از روزگار کهن، اعتقاد به‌ ظهور مصلح‌، اصلی‌ اساسی‌ بوده‌ است‌؛ بسیاری‌ از پیامبران‌ پیشین، آمدن‌ منجی را وعده‌ داده‌اند؛ هم‌چنین در سراسر بشارت‌ها و اشارت‌های‌ پیشینیان‌، همواره‌ سخنانی‌ درباره‌ “موعود آخرین‌” و “منجی آخرالزمان” وجود دارد.