محمد بن جمیل زینو می‌گوید: اعلامیه دادن جهت اطلاع‌رسانی وفات انسان‌ها، بدعتی است که شرعاً ممنوع بوده و عملی است مشابه اعمال کفار و مشرکین.
توجیهات اسلامیه، جمیل زینو، ص94.
مقاله: «سه فتوای عجیب از مفتیان وهابی»

هنگامیکه پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به کشته شدگان جنگ بدر رسید، خطاب به آنان چنین فرمود: آیا آنچه خدای متعال وعده داد، حق یافتید؟ سپس فرمودند: آنان (کشته شدگان جنگ بدر) سخنان من را می‌شنوند.
صحیح بخاری، ج3، ص87.

ابن تيميه می‌گوید: از مردم گروهی هستند که بعضی از انواع عجم را بر عرب برتری می‌دهند، و غالباً مثل این کلام صادر نمی‌شود، مگر از روی نفاق.
اقتضاء الصراط المستقيم لمخالفة أصحاب الجحيم، ابن‌تیمیه، ص420.

ابن عبدالهادی از مدافعان تفکر ابن تیمیه، ضمن بیان قضیه مرگ ابن تیمیه آورده است: عده‌ای در قلعه اجتماع کردند؛ به آنان اجازه داده شد تا وارد قلعه شوند؛ جمعی قبل از غسل ابن تیمیه نشسته و مشغول قرائت قرآن بودند و با دیدن جسد ابن تیمیه و بوسیدن بدنش، خود را متبرک کردند.

ابن ناصرالدین دمشقی از علمای شافعی مذهب قرن هشتم و نهم هجری قمری در کتاب «الرد الوافر» ماجرایی از علی بن عبدالکریم نقل می‌کند که: من جوان بودم و دخترى داشتم که چشمانش درد می‌کرد، ما به ابن تیمیه اعتقاد داشتیم، او رفیق پدرم بود و پیش ما مى‌آمد و با پدرم دیدار مى‌کرد.

پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به‌صورت مداوم به بیماران می‌فرمود: عبارت «بسم الله»، تربت سرزمین ما (مدینه) و آب دهانِ بعضی از ما، به اذن خداوند مریض ما را شفا می‌دهد.
صحیح بخاری، ج4، ص44.