وهابیان می‌گویند: سلف صالح هیچگاه به انبیا و اولیا متوسل نشده‎اند، در حالیکه قرطبی در تفسیر خود از اميرمؤمنان نقل كرده كه سه روز پس از دفن رسول‏ خدا، عربی بيابان‏ نشين آمد و خود را روی قبر آن حضرت افكند و می‌گفت: من بر خود ستم كرده‏‌ام و آمده‏‌ام تا تو برايم طلب آمرزش كنی. پس در این هنگام از قبر صدايی برخاست كه تو بخشيده شدی.

گفته‌اند در روایتی از اصول کافی آمده است که امام سجاد (علیه‌السلام) با یزید بیعت کرده است، و این حدیث را علامه مجلسی حسن دانسته است؛ باید بگوییم که در این روایت قضیه‌ای تاریخی وجود دارد که قطعاً اتفاق نیافتاده و همین مسأله ثابت می‌کند که حدیث اشتباه بوده و صحیح نمی‌باشد، بنابراین جزئیات روایت نیز نمی‌تواند قابل قبول باشد.

یکی از سؤالاتی که درباره ماجرای شهادت صدیقه طاهره حضرت زهرا (سلام الله علیها) وجود دارد، حکمت سکوت امام علی (علیه السلام) در برابر قاتلین حضرت زهرا (سلام الله علیها) است. البته در واقع سؤال را باید کلی‎تر مطرح کرد. اصلاً چرا خداوند جلوی آسیب‎هایی که به اولیائش می‎رسد را نمی‎گیرد؟ چرا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) که می‎دانستند...

شیعه تاریخ خویش را با کربلا رقم می‌زند، از این رو در نزد او همیشه عاشوراست، هر زمینی کربلاست و هر ماهی محرم است. همیشه حسین (ع) بر ریگزارهای تفتیده کربلا شهید می‌شود، همیشه زینب پرده دورویی و تزویر را می‌درد و پیام آزادگی را به گوش همگان می‌رساند. در این مذهب، سال با محرم آغاز می‌شود و محرم ماهی است که اعتبار خویش را از خون جوشنده اباعبدالله الحسین (ع) می‌گیرد...

از جمله شبهاتی که دشمنان مکتب تشیع مطرح می‌کنند، اینکه عزاداری و نوحه‌سرایی نکنید، زیرا نوحه‌سرایی از اعمال جاهلیت است. این در حالی است که امام باقر در مصیبت جدشان امام حسین گریه کرده و می‌فرمودند: هر مومنی که به خاطر شهادت حسین بن علی گریه کند و اشکش بر گونه‌اش جاری گردد، خداوند منان غرفه‌ای در بهشت به او دهد.

اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) از جمله امام حسن (علیه السلام) به حدیث شریف غدیر که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) در آخرین حج معروف به حجة الوداع نقل شده، استناد می‌کردند تا هم یاد آوری باشد و هم مسلمانان به اصل و اساس آن پی ببرند، اما فرصت طلبان به این حدیث شریف جامع عمل نپوشاندند و دین اسلام بعد از رحلت پیامبر منحرف شد.