پاسخ به شبهات
یکی از تهمتهای آتئیستها به دین مبین اسلام، ادعای توهین و سب از جانب رسول خدا به بتهای مشرکین و کفار است. آنان معتقدند که مشرکین به دلیل سب از جانب رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) نزد ابوطالب آمدند و از ایشان شکایت کردند. اما در پاسخ باید گفت، قرآن کریم و سیره رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله)، خلاف نظر و ادعای آتئیستها را اثبات میکند.
پدیدههای طبیعی و حوادث روزگار، گاهی سبب میشود تا شهرها و انسانهای زیادی به کام مرگ فرو روند. عدهای معتقدند که اگر کسانی بر اساس زلزله و حوادثی از این قبیل از دنیا بروند، دچار عذاب الهی شدهاند و گناهان آنان سبب وقوع این بلایا گردیده است. اما باید گفت؛ این اعتقاد، ریشه روایی و قرآنی ندارد و باطل است.
کمک به هم نوع، یکی از اصول اخلاقی است که اسلام بر مواظبت و اجرای آن تاکید دارد. حال اگر آن هم نوع مسلمان باشد، قطعاً اهمیت ویژهای پیدا میکند. اخیراً گروههایی از جوانان شیعه، با زعامت علمای شیعه و اهل سنت، در مناطق سیستان و بلوچستان، مشغول به کمکرسانی به مستضعفین مسلمان هستند.
امام جواد (علیه السلام) فرمود: خدای تبارک و تعالی پدرم را «رضا» نامید؛ زیرا مورد رضای رسول خدا و امامان پس از او در زمین بوده است. همچنانکه وی مرضیّ موافقان از دوستانش بود مرضی مخالفان از دشمنانش بوده است و این ویژگی اختصاص به او داشته و هیچ یک از پدرانش این چنین نبوده اند، از این رو از میان آنان ملقب به «رضا» گشت.
شیعه معتقد است که از ظهر (زوال خورشید) تا غروب، غیر از وقت اختصاصی نماز ظهر و عصر، وقت مشترک دو نماز است؛ انسان میتواند هر دو نماز را در فاصله مزبور، هر وقت خواست انجام دهد و از وقت فضیلت آن صرف نظر کند. هر چند بهتر آن است که آن دو را از هم جدا کند و هر یک را در وقت فضیلت خود انجام دهد که روایات زیادی در این باره داریم.
بعد از رحلت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله)، بر اثر شرایط خاصی که ایجاد شده بود، حضرت امیرالمؤمنین مجبور شد به مدت 25 سال از صحنه اجتماع به طور خاصی کناره بگیرد و سکوت اختیار کند، نه در جهادی شرکت کند و نه در اجتماع به طور رسمی سخن گوید. این سکوت ظاهری به جهت حفظ وحدت مسلمین، جلوگیری از هرج و مرج و خنثی کردن خطر تجاوز دشمنان بود.
برخی بر این باورند که شیطان همواره از عمر بن خطاب فراری بوده و روایاتی را در این زمینه بیان کردهاند؛ در حالیکه ساختگی و جعلی بودن این روایات بر علماء پوشیده نیست؛ چرا که، این روایات، هم با شان نبی مکرم اسلام و اوصاف نبی ناسازگار است و هم اینکه روایاتی بر خلاف این مضامین نیز نقل شده است.
یکی از کارشناسان شبکه وهابی کلمه ادعا داشته که مردم اهل سنت منطقه رمشک واقع در شهرستان قلعه گنج از معدن مس هیچ نفع و عائدی نمیبرند، در حالیکه خلاف ادعای آنان در خبرها منعکس شده است.
هر ازدواج و وصلتی ممکن است که به انگیزههای مختلفی صورت گیرد و همیشه وصلت دو خانواده دلیل بر این نیست که آن دو خانواده از هر نظر دارای فکر و عقیدۀ مشترکی بوده و هیچگونه اختلاف فکری ندارند. مضافاً بر اینکه ممکن است در یک برههای از زمان دو نفر با هم از هر جهت هماهنگ باشند و نقاط مشترک زیادی داشته باشند، ولی بعد از گذشت اندک زمانی اختلافات بروز کند.
صرف نام گذاری و وصلت فرزندان نشانه علاقه نیست؛ اگر از دیدگاه اهل سنت، ازدواج و رابطه سببی و نسبی افراد همیشه بهمعنی وجود علاقه شدید و اعتبار بالای آنها نزد یکدیگر باشد، پس هرچه این روابط قویتر و نزدیکتر باشد، میبایست بر اعتبار آن شخص بیافزاید؛ بنابراین امیرالمؤمنین از همه برای جانشینی پیامبر اکرم لایقتر بودند.
لعن صریح و معین و به نام خلفا، پشتوانهی محکمی در روایات و معارف شیعه ندارد؛ اکثر روایاتی که به آنها در این راستا استناد میشود، از لحاظ سندی و محتوایی مورد مناقشه است؛ بعضاً این روایات ساخته دشمنان اهل بیت برای بدنام کردن ایشان است؛ این کار شیعیان که مورد تایید ائمه نیست، واکنش آنان در مقابل ترویج لعن و سب امیرالمؤمنین از سوی بنی امیه بوده است.
در اسلام، وحدت اسلامى از اهمیت ویژهاى برخوردار است. قرآن در ضمن آنکه همگان را به همگرایى و همبستگى فرا خوانده است، از وحدت اسلامى به عنوان نعمت یاد کرده و اختلاف را در ردیف عذاب الهى قرار داده است. «همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود به یاد آورید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او در میان شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمت او برادر شدید.»
مهرورزى و تکریم نسبت به پیامبر (صلیاللهعلیهوآله)، یکى از اصول اسلام و دستوری است که در قرآن بدان توصیه شده و هیچ فردى نمیتواند آن را انکار کند. بزرگداشت میلاد پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) را میتوان مصداقی از همین تکریم و تعظیم دانست، هرچند گزارشی وجود نداشته باشد که در صدر اسلام، چنین مراسمی برگزار شده است.
از نگاه قرآن، مخالفت با پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) و دستورات الهی موجب کفر و از بین رفتن ایمان و دخول در آتش جهنم میگردد؛ اما با این وجود ما در موارد بسیاری شاهد مخالفتهایی از سوی صحابه با پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) و دستورات قرآن کریم هستیم که عدالت صحابه را که اهل سنت مدعی آن هستند زیر سؤال میبرد.