اعتقادات
شیعیان معتقدند که انبیای الهی از جانب خداوند متعال صاحب عصمت بوده‌اند. اما گاهی از بعضی انبیای الهی، ترک اولی سرزده است. وهابیون با استناد به اصول کافی، از امام صادق (ع) نقل می‌کنند که ایشان معتقد به کفر حضرت آدم (ع) بوده‌اند. با بررسی در آیات قرآن مشخص می‌شود کفر حضرت آدم در این روایت، کفران نعمات الهی بوده است که به معنای کفر اعتقادی و ایمانی نیست.
مفتی‌های وهابی با شبهه پراکنی پیرامون عمل حرام استمناء، به دروغ ادعا می‌کنند که شیعیان این عمل را جایز می‌دانند. این در حالی است که در کتب معتبر اهل سنت، فتوا به جواز آن داده شده است. آنان معتقدند که صحابه در سفرها و غزوات، از این عمل برای لذت‌جویی خود استفاده می‌کردند.
ابن تیمیه در توجیه عمل خلاف شرع خلیفه، توجیهاتی بیان کرده که در جوابش گفته می‌شود: این عمل خلیفه، مصداق ظلم است؛ درخواست حق، توسط حضرت زهرا (س) حتی اگر طبق استدلال ابن تیمیه، درخواست دنیایی باشد، مذموم نیست؛ زیرا در قرآن کریم به پیامبر خدا (ص) دستور به توجه امور دنیایی شده است.
توهین‌های ابن تیمیه به اهل بیت (ع) حقیقتی است که هیچگاه نمی‌توان از آن چشم پوشید. او در کتاب‌های خود، روایات فضایل امیرالمؤمنین (ع) را به دلایل بی‌جا و مغرضانه رد می‌کند. وی به پدر و اجداد پیامبر (ص) توهین می‌کند و دعای پیامبر (ص) را در مورد آنان مؤثر نمی‌داند، ولی دعای پیامبر (ص) برای ابوهریره را نقل می‌کند.
ابن تیمیه، تئورسین وهابیت در نوشته‌های خود به محبت اهل بیت (ع) اشاره کرده است، اما با بررسی کتاب‌های او، خلاف آنچه به آن اذعان کرده است ثابت می‌شود. او در کتابش چندین مرتبه به امیرالمومنین علی (ع) و همچنین به صدیقه طاهره (س) توهین کرده است.
توهین مفتی‌های وهابی به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مشخص است. اکنون آنها با تقطیع روایت شیعه ادعا می‌کنند، شیعیان معتقدند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با نبیذ وضو گرفته‌اند. با بررسی در منابع اهل سنت مشخص می‌شود شبیه به این روایت در منابع معتبر روایی اهل سنت نیز بیان شده است و مطلب از کتاب شیعه، تقطیع شده آمده است.
علم غیب در غیر خدا یکی از مهم‌ترین مباحث اختلافی است. مفتی‌های وهابی معتقد هستند که علم غیب فقط در خدا وجود دارد و کسانی که معتقد به علم غیب در غیر خدا باشند، از مصادیق طاغوت به حساب می‌آیند. این اعتقاد در حالی بیان می‌شود که در صحیحین به علم غیب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره شده است.
بر اساس روایات شیعه و اهل سنت و نیز دیدگاه مفسران اسلامی، مراد از «أُذُن واعیة» (گوش شنوا) در آیه 12 سوره حاقه، حضرت علی (علیه‌السلام) است و ابن تیمیه ادعا می کند که این مطلب دروغ است.
خلافت و امامت، مقامی الهی است که توسط خدای رحمان به بعضی از بندگان برگزیده عنایت شده است. ائمه معصومین (علیهم‌السلام)، همان وارثان انبیاء الهی‌اند که از جانب خدای رحمان به این مقام انتخاب شده‌اند. وهابیون با ایراد شبهه قائل هستند، خلافت و امامت در اسلام نباید به صورت موروثی باشد و این نوع خلافت همانند حکومت پادشاهان است.
وهابیون، نگاهی افراط گرایانه به مسئله صحابه داشته و حتی یکی از کارشناسان وهابی شبکه کلمه مدعی شده که صحابه اگر گناه کبیره‌ای هم انجام داده باشند، بخشیده شده‌اند. ولی به استناد ادله قطعی، بسیاری از اصحاب نیز همانند سایر مسلمانان، گناهانی را مرتکب شده و حتی برخی از آنان مستحق عذاب جهنم هستند که اگر چنین نباشد، قطعاً عدالت خدا نیز زیر سؤال خواهد رفت.
مدارای امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) با جریان فتنه و عاملان غصب خلافت، نه از روی ترس و نه تأیید و موافقت با اعمال آنان بوده است، بلکه هیچگاه سکوتی صورت نگرفت و امیرالمومنین (علیه‌السلام) بر اساس مصلحت حفظ اسلام و نگاه داشتن دین مبین، مجبور به مدارا شدند.
بخاری در صحیح خود با اذعان به ارتداد و بازگشت به دوران جاهلیت بعضی از صحابه، به مقدسات اهل سنت توهین می‌کند، اما علمای وهابی با بی‌توجهی به کلام بخاری، شیعیان را به خاطر اقرار به ارتداد عده‌ای از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) کافر می‌دانند.
معاويه به فرمانداران خويش كسانيكه فضائل و مناقب عثمان را نقل مي‌كنند را مورد احترام و اكرام قرار داده و براي آنان عطايا قرار داده و نام آنها را به دربار معاويه در شام گزارش کنند،.فرمانداران طبق اين دستور براي ناقلان فضائل عثمان حقوق و مزايا معين کردند و اين رويه باعث شد تا درباره عثمان فضائل زيادی نقل گرديد.
از نظر بعضی از علمای اهل سنت، گرامیداشت میلاد رسول گرامی اسلام، امری مسلم و به شکرانه این نعمت عظیم، بر همگان واجب است. علمای اهل سنت، روز میلاد رسول خدا را، روز شادی و سرور مسلمانان معرفی می‌کنند و برای این روز مبارک، اهمیت ویژه‌ای قائل هستند.