وهابیت با کج فهمی که نسبت به توحید و شرک مشرکین دارند، قائل هستند، مشرکین توحید ربوبی داشتند، ولی توحید الوهی (عبادی) نداشتند؛ چنان‌چه مسلمانان امروزی، توحید الوهی و توحید ربوبی ندارند؛ لذا شرک آن‌ها بدتر از شرک مشرکین زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بوده است؛ درحالی‌که خداوند وجوه شرک ربوبی مشرکین را در قرآن بیان کرده است.

این‌که اموات، مخصوصاً اولیاء الهی، صدای زنده را می‌شنوند، امری ثابت شده است که مورد پذیرش مسلمانان است؛ با این حال وهابی‌ها این مسأله را رد کرده و نقدهایی نسبت به سایر مسلمانان در این مسأله مطرح کرده‌اند که پذیرفته شده نیست و تفسیرهایی ظاهرگرایانه و به‌دور از واقعیت است.

وهابیت برای مشرک دانستن مسلمانان، افعال انسان‌ها را به دو قسم تقسیم کردند: افعالی را که فقط خدا می‌تواند انجام بدهد، لذا خواستن آن از غیر خدا شرک است و افعالی را که انسان‌ها هم می‌توانند انجام دهند، لذا خواستن آن از غیر خدا شرک نیست؛ در حالیکه طبق آیات و روایات، این تقسیم بندی وهابیت از اساس بدعت است و سر از شرک در می‌آورد.

وهابیت در بسیاری از مسائل، از جمله در مسئله شفابخشی تربت کربلا و سجده بر آن تربت مطهر، با روش و سیره ائمه اهل بیت (علیهم‌السلام) به مخالفت پرداخته‌اند که این خود نشانگر انحراف آئین وهابیت است؛ چرا که به گواه بسیاری از ادله، ائمه اطهار (علیهم‌السلام) همسان با قرآن، راهنمای به سوی حق هستند.

یکی از اصول اعتقادی که اهل سنت برای خود معرفی کرده‌اند، تقلید از یکی از ائمه چهارگانه (ابوحنیفه، مالک، احمد بن حنبل، شافعی) است، چنانچه کسی پایبند به این تقلید باشد، از اهل سنت به‌شمار می‌رود؛ ولی اگر تقلید نداشته باشد، از دایره اهل سنت خارج و به عنوان غیر مقلد و متسلف شناخته می‌شود و نمی‌توان عنوان اهل سنت را به وی داد.

مراجعه علمای شیعه به پزشکان در هنگام بروز بیماری‌ها، منافاتی با شفابخش بودن تربت مطهر کربلا ندارد؛ چنان‌که مراجعه وهابیون به پزشکان نیز منافاتی با شفابخش بودن نسخه‌های شفابخشی هم‌چون قرآن کریم ندارد.