معجزه

.احمداسماعیل بصری، برای جلوگیری از رسوایی خویش، منکر این نکته شده که معجزه، یکی از راههای شناخت حجت الهی است؛ سپس برای اینکه عرصه را خالی نگذارد، چند امر را به عنوان معجزات خویش بیان کرده که هیچ گاه تعریف معجزه شامل آنها نمیشود.

محمداسماعیل صلاحی قطب خودخوانده دراویش گنابادی، معجزه را یکی از راههای تشخیص قطب زمان دانسته؛ این در حالیست که طبق روایات معصومین(ع)، این راه مخصوص تشخیص انبیا و امامان معصوم(ع) است.

عابدان و زاهدان بصره که دارای تفکر عثمانی بودند، در زمان خشکسالی مکه به این شهر آمده و برای بارش باران به درگاه الهی استغاثه کردند که اثری نبخشید؛ امام سجاد(ع) برای روشن کردن چهرهی زاهد نمای آنها، در همان مجلس دست به دعا برداشته و باران شروع به باریدن کرد.

تصور کنید که اکنون امام زمان (عج) ظهور کند؛ چگونه تشخیص میدهید که او امام زمان (عج) است! از دو راه میتوان ایشان را شناخت؛ راه اول معجزه و راه دوم علائمی است که پیش از ظهور آن بزرگوار، در جهان بارز خواهد شد.

اصولاً پيامبر يک خارق العاده گر نيست كه در جائى بنشيند و هر كسى از در وارد شود پيشنهاد اعجازى به ميل خود كند و اگر نپسنديدند پيشنهاد ديگرى مطرح نمايد و قوانين و سنن آفرينش را به بازى بگيرد و بعد از اين همه نيز اگر مايل بود بپذيرد و اگر ميل مباركش اقتضا نكرد با بهانه اى شانه خالى كند.

همه ما می دانیم کفاری در زمان انبیاء بودند که درخواست آنان برای آوردن معجزه توسط پیامبران صرفا بهانه بوده و پس از دیدن معجزه از روی تعصب، لجاجت و عناد ایمان نمی آوردند.

اتباع احمد بصری ادعا دارند که یکسری کراماتی را از جناب احمدبصری دیده اند، اولا؛ این که مومنین به ایشان بعد از ایمان، کرامتی ببینند که راه شناخت امام نیست، بلکه باید مخالفین یا محققین ببینند و از همه مهمتر اعجاز مانند جریان امام رضا (ع) باید به درخواست و به موضوع تعیین شده توسط مخالف مدعی امامت باشد.

مرحوم طبرسی در تفسیر معروف مجمع البیان، ذیل آیات 1 تا 3 سوره قمر می گوید همۀ مفسّران این آیات را مربوط به معجزة شقّ القمر در زمان پیامبر اکرم (ص) می دانند.

معجزه می تواند بهترین دلیل برای تفکیک مدعی دروغین از راستین باشد. احمدالحسن (مدعی امامت و وصایت) یکی از مدعیان دروغینی است که نه تنها توانایی اعجاز ندارد بلکه معجزه را راه شناخت نمی داند!

طبق معتقدات شیعه یگانه راه شناخت پیامبر راستین از دروغین معجزه است. معجزه عبارتست است از کاهای عجیب و خارق العاده که دیگران از انجام آن عاجز باشند. معجزه نبی شرایط خاص خود را دارد.

بسیاری از مدعیان دروغین، برای موجه جلوه دادن ادعای خودشان به مخاطبان خود میگویند آنان صاحب کرامت بوده و از بسیاری امور غیبی خبر میدهند. تصورات عموم مردم درباره برخی اعمال به ظاهر خارقالعاده و اعجاب آور این است که، مدعی این اعمال را فردی صاحب کرامت و اسرار و کرامت تصور میکنند.

شق القمر، یکی از معجزات پیامبر شمرده شده، اکثر عالمان و مفسران فریقین، در کتب خود، به آن اذعان کردهاند؛ اما برخی از علما، در این مسأله از جهاتی تشکیک کردهاند؛ ازجمله میگویند چرا دیگر انسانها و غیر مسلمانان، از آن خبری ندادند، که با بررسی دقیق میتوان احتمال قوی داد بینندگان خارج مکه این قضیه را نقل یا مکتوب نکنند.

رهبران تفکر نوین معجزات الهی را امری قابل انجام برای هر انسانی میدانند. آنها میگویند با شناخت نیروهای باطنی به راز وجودی این معجزات پی میبریم، اما باید گفت معجزه امری است که اراده آن توسط الله تبارک و تعالی است و طبق اراده او به پیامبران خود میدهد.

بحث سحر و جادو یکی از موضوعات بحثبرانگیز محفلها میتواند باشد. در این موضوع، مردم، جسته و گریخته مطالبی بیان میکنند که بعضا صرفا توهمات خود افراد و بعضی شنیدهها از افراد غیرموثق و غیرعالم است.