وهابیون، نگاهی افراط گرایانه به مسئله صحابه داشته‌ و حتی یکی از کارشناسان وهابی شبکه کلمه مدعی شده که صحابه اگر گناه کبیره‌ای هم انجام داده باشند، بخشیده شده‌اند. ولی به استناد ادله قطعی، بسیاری از اصحاب نیز همانند سایر مسلمانان، گناهانی را مرتکب شده و حتی برخی از آنان مستحق عذاب جهنم هستند که اگر چنین نباشد، قطعاً عدالت خدا نیز زیر سؤال خواهد رفت.

مرحوم کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) در فصل دوم نامه‌اش به عبدالعزیز بن سعود، با استناد به مثال‌هایی از آیات قرآن، تصریح می‌کند که ظاهر برخی از آیات و روایات با یکدیگر اختلاف دارد؛ لذا نمی‌توان صرفا به ظاهرگرایی روی آورد. در فصل سوم نیز بیان می‌کند هنگام بروز اختلافات باید به سلف صالح و اجماع امت اسلامی رجوع کرد.

ترمذی در شأن نزول آیه 24 سوره حجر نقل می‌کند که زن زیبایی پشت سر پیامبر نماز می‌خواند، بعضی از صحابه در صف اول می‌ایستادند تا او را نبینند و برخی دیگر در صف آخر می‌ایستادند، پس هنگامی‌که به رکوع می‌رفتند، آن زن را از زیر بغل‌های خود نظاره می‌کردند و آیه 24 سوره حجر، در این‌باره نازل شد.

صحابه پیامبر که او را از نزدیک دیده بودند، مهاجر یا انصار و یا کسانی بودند که بعدها به آنها ملحق شده بودند، البته صحابه بودن فضیلت نیست، چرا که برخی از ایشان متخلف بودند که در کتب فریقین نام ایشان و اعمال و کردارشان نوشته شده است و از طرف دیگر بودند صحابه‌ای که رفتار خوب داشتند.

در برخی از آیات قرآن و روایات وارده از پیامبر اسلام و امامان معصوم موضوع سبّ و لعن وارد شده است. در قرآن کلمه لعن به‌کار برده شده است و پیامبر و ائمه و... از این واژه استفاده می‌کردند و از سبّ دوری می‌جستند. این دو کلمه در میان فرق و مذاهب اسلامی نسبت به بزرگان هر گروه مورد استفاده قرار گرفت و اختلافات زیادی بین فرق وجود دارد.

دشمنان پیامبر تا زمانی که شخص پیامبر اکرم زنده بود سعی کردند او را ترور کنند تا اسلام نو پای الهی را از میان بردارند اما مشیّت خداوند چنان بود که موفق بر این کار نشدند. امام خلفای به حق این پیامبر خاتم هیچ گاه از دست این دشمنان در امان نماندند و یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند. که این هم تقدیر خداوند و امتحان مردمان بود که دستشان به خون اینان آغشته شد و از کنار این حضرات معصوم صحابه و پیروان واقعی ایشان هم بی‌نصیب نماندند و مظلومانه کشته شدند