شناخت حجت خدا نه تنها با این سه راه (قانون معرفت حجت) محصور نیست، بلکه راه های دیگری برای شناخت حجت خدا در روایات معتبر از اهل بیت (ع) وجود دارد که بنیان فکری احمد بصری را نابود می کند.

احمدالحسن در تعبیری می گوید: «همانا به پدرانم ائمه دوازده گانه و به من و به فرزندان دوازده گانه ام وصیت کرده اند.» وی هنگام شمارش اوصیاء پس از پیامبر (ص) از ۲۵ تن یاد می کند و این برخلاف باور اصلی آنان است.

استناد احمد بصری و اتباعش به روایتی برای حکومت پس از امام زمان (عج) اشتباه می باشد و منظور از شخصی که پس از امام عصر (عج) رجعت کرده و حکومت خواهد کرد، حضرت امام حسین (ع) است.

بفرض ثبوت روایات مهدیین این دوازده نفر افرادی عادی ولی از شیعیان مطیع ائمه (علیهم‌السلام) هستند که نه از جانب خداوند امامتی دارند و نه ایمان به امامت آن ها واجب است مانند؛ سلمان، اباذر ...؛ در حالی که احمد اسماعیل بصری طبق این روایت، منکرین امامت خود را منکر ولایت مرتضی علی (علیه‌السلام) میداند و حکم جهنمی بودنشان را صادر می‌کند.

تبعیت از یمانی، تبعیت از شخص او نیست. یعنی شخص او موضوعیت ندارد. بلکه او چون «یدعوا الی صاحبکم» است تبعیتش لازم است. لذا خود امام (علیه السلام) می فرماید: «لانه یدعوا الی صاحبکم» یعنی چون دعوت به امام مهدی می کند تبعیتش لازم است و خود او موضوعیتی ندارد.

به دلیل روایتی که اصطلاح اهل‌ البیت را منحصر در چهارده معصوم کرده است، از اطلاق این واژه بر شخصیت دیگری نمی‌توان امامت و مهدویت او را اثبات کرد و به قرینۀ دو روایت، این واژه معنای عامی نیز دارد.