پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغ‌های بهائی در یکی از کانال‌های تبلیغی خود، در پاسخ به اینکه «چرا بهائيان معتقدند که حضرت باب، امام زمان هستند؟»، به بیان دلایلی پرداختند. یکی از دلایل بهائیان بر مهدویت علی‌محمد شیرازی، اشاره به اتمام نعمت باطنی بر بندگان، در تفسیر آیه‌ای از سوره لقمان است.

بهائیان ادعا دارند که بر اساس تفسیر امام کاظم علیه‌السلام، نعمت ظاهر در آیه ٢٠ سوره لقمان، امام ظاهر است و نعمت باطن، امام غایب است؛ پس خدای تعالی به واسطه مدعی مهدویت بهائیان، نعمت را بر بندگان تمام کرد و همین مسئله مانع نسخ اسلام را از بین برد.

در استناد بهائیان به نعمت ظاهر و باطن، این حدیث و آیه شریفه می‌خوانیم: «اين حديث، اشاره به مفهوم باطنی تمام شدن نعمت و کامل شدن دين دارد. از امام کاظم عليه‌السلام در تفسير آيه ٢٠ از سوره شريفه لقمان «وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً»؛[1] «و نعمت‌های آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانی داشته است»، روايت کرده‌اند که فرمود: «نعمت ظاهره»، امام ظاهر است و «نعمت باطنه»، امام غايب است. در مواضع بسياری از قرآن، «نعمت» به امام عليه‌السلام تفسير شده است».[2]

اما در پاسخ به استدلال بهائیان بر مهدویت باب و نسخ اسلام می‌گوییم:

اول: بر خلاف القای بهائیت، اکمال دین و اتمام نعمت، مساوی با تمام شدن دوره و نسخ اسلام نیست؛ زیرا دین ساختگی بابیت هم هرچند کامل نشد و به اکمال خود نرسید، اما توسط حسینعلی نوری در مدّت بسیار کوتاهی نسخ شد[3] یا اینکه دین ساختگی بهائیت به ادعای بهائیان کامل شد، اما نسخ آن پذیرفته نشد!

دوم: استناد به حدیثی که امام غایب را به عنوان نعمت باطنی برمی‌شمارد، بر خلاف مبنا و حقایق بهائیت است؛ زیرا مهدی موعود بهائیان، هیچ گاه غیبتی نداشت تا بتواند مصداق امام غایب و نعمت باطنی آیه و حدیث قرار گیرد.

سوم: بهائیان برای اثبات مهدویتِ باب و نسخِ اسلام (بر اساس هزار سال قیامت)، مدعی می‌شوند دین اسلام سال 260 قمری کامل شد و هزار سال پس از آن، باب ظهور کرد و نسخ اسلام را اعلام داشت.[4] پس چگونه می‌توان مدعی شد که هم سال 260 قمری و پس از شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام دین اسلام کامل شد و هم هزار سال پس از آن، یعنی سال‌های 1260 تا 1266 قمری (سال ادعاهای باب)، دین اسلام کامل گردید؟

بنابراین، آیه بیستم سوره لقمان و حدیث ضمیمه به آن، نه تنها دلیلی بر مهدویت علی‌محمد شیرازی و نسخ اسلام نیستند، بلکه خود دلیلی بر بطلان مسلک ساختگی باب و بهاء هستند.

پی‌نوشت:
[1]. قرآن کریم، سوره مبارکه لقمان، آیه ٢٠.
[2]. منبع مورد استناد بهائیت: نجم الثاقب، باب دوم، ص۶۱.
[3]. جهت مطالعه بیشتر بنگرید به مقاله: «ناقص ماندن کتاب بیان نشان بر چیست؟!»
[4]. ابوالفضل گلپایگانی، فرائد، ص54-53.