پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان برای اثبات مهم‌ترین عقیده‌ی خود که نسخ اسلام و آمدن دین جدید است، به یک‌سری روایات استدلال کرده و سعی بسیار نمودند تا مسأله‌ی مهدویت را به انحراف ببرند و وجود مبارک امام زمان (عجّل ‌الله فرجه) را به مبشر دین‌ساز خود، علی‌محمد شیرازی (باب) تفسیر کنند.

از جمله‌ی این روایات، روایتی است از امام صادق (علیه ‌السلام) که ایشان فرمودند: «لابُدَّ لَنَا مِن آذَربَایجَانَ لا یَقُومُ لَهَا شَیءٌ و إذَا کَانَ ذلِکَ فَکُونُوا أحلَاسَ بُیُوتِکُم و البِدوا مَا البَدنَا فَإذَا تَحَرَّکَ مُتَحَرِکُنَا فَاسعَوا إلَیهِ وَ لَو حَبوَاً و اللهِ لَکَأنّی اُنظُرُ إلَیهِ بِینَ رُکنِ وَ المَقَامِ یُبایِعُ النَاسَ [1]؛ ما ناچار از آذربایجان هستیم که برای آن چیزی قیام نمی‌کند و چون این‌چنین باشد، در خانه‌های خود بمانید و هنگامی که متحرک ما به حرکت در آید، به سوی او شتاب کنید و لو با سینه‌خیز رفتن باشد. به خدا قسم گویی او را با چشم خود می‌بینم که بین رکن و مقام ایستاده و از مردم بیعت می‌گیرد».

گلپایگانی، مُبلّغ مشهور بهائیت، در ذیل این حدیث می‌گوید: «گفته‌اند این حدیث، به شهادت نقطه‌ی اولی (علی‌محمد شیرازی) و فتنه‌های آن ایام اشاره دارد».[2] در ادامه با طرح چند اشکال، به نقد و بررسی ادعا و برداشت بهائیان از این حدیث، می‌پردازیم.

اشکال اول: اگر متن فوق به همین شکل از معصوم صادر شده باشد، معنای آن این است که از منطقه‌ی آذربایجان چیزی ظاهر می‌شود که کسی در مقابل آن، توان تحمل و مقابله را ندارد. پس در این حالت مؤمنان در خانه‌های خود بمانند و هرگاه نهضت‌کننده و متحرک ما قیام نمود، یاری‌اش کنند. بنابراین این به معنای خروج قائم از آذربایجان نیست تا ادعای مهدویت علی‌محمد شیرازی صحیح باشد، بلکه به معنای رضایت نداشتن از حرکتی است که قرار است در آذربایجان توسط بابی‌ها و بهائی‌ها صورت گیرد.

دوم: روایت دلالت دارد حرکت بهائیان در تبریز، حرکتی باطل بوده و مردم نباید به آن گوش دهند و آن را یاری نمایند. چرا که در روایت تصریح شده، هنگام حوادث تبریز (ادعای علی‌محمد شیرازی و فتنه‌ی بابیان) در خانه‌های خود بمانید و از این حرکت پشتیبانی نکنید. به مؤمنین نیز دستور داده شده باید منتظر بمانند تا حضرت مهدی (عجّل ‌الله فرجه) از مکه ظاهر شود، از مردم بیعت بگیرد و مردم او را یاری کنند.

سوم: حادثه و اتفاقات آذربایجان، می‌تواند خود مقدمه‌ی ظهور باشد (نه اصل ظهور)، چرا که امام صادق (علیه‌ السلام) فرمودند، بعد از حادثه‌ی آذربایجان، امام زمان (عجّل ‌الله فرجه) را بین رکن و مقام (مسجد الحرام)، در حال بیعت گرفتن از مردم می‌بینم.[3]

چهارم: یکی از احتمال‌های این حدیث این است که اشاره دارد باید به نفع ما در آذربایجان، فرد بدعت‌گذار و قائم کذابی مثل علی‌محمد شیرازی کشته شود. زیرا کلمه‌ی «لَنا» به معنای «به سود ما» است، به این جهت قتل علی‌محمد شیرازی به نفع اهل ‌بیت است چرا که وی، به انکار و مقابله با دین اسلام (دینی که آیات و روایات بر خاتمیت آن تصریح کردند) برخواست و ادعای نسخش را نمود. پس روایتی که مورد احتمال‌های مختلف و متضاد است، نمی‌تواند دلیلی بر حقانیت ادعای بهائیان باشد.

همان‌گونه که مشاهده کردید، دلائل بهائیان برای حقانیت خود آن‌چنان سُست و بی‌پایه است که به جای اینکه برای نفع و اثباتشان به کار رود، به ضرر و نفی خودشان می‌انجامد.

پی‌نوشت:
[1]. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، بیروت: مؤسسه الوفاء، 1403 ق، ج 52، ص 135.
[2]. ابوالفضل گلپایگانی، فرائد، نسخه الکترونیکی، ص 215.
[3]. محاکمه و بررسی باب و بهاء، ج 3، صفحه 104 تا 106.