پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اصل تقیه یکی از باورهای اسلامی است که علاوه بر این‌که با استناد به آیات و روایات می‌توان آن راثابت کرد، با عقل سلیم هم سازگار است؛ موضوعی که با نگرش به همه جوانب آن، بی‌گمان مصلحتش آشکار می‌شود؛ اما شیعه افراطی که با نام تشیع انگلیسی شناخته می‌شود، با ضعف در دین شناسی و حاکم کردن احساسات بر عقل، به باورهایی پوچ و غیر عاقلانه روی آورده که مخالف دیدگاه اهل بیت (علیهم‌السلام) و علمای بزرگ مکتب تشیع است. فعالان و مبلغان این جریان، در توجیه فعالیت‌های تفرقه افکنانه خود، منکر اصل تقیه در زمان حاضر شده و معتقدند در زمان معاصر، حکم تقیه لغو شده و تقیه در زمان غیبت جایز نیست.[1]

با مراجعه به کتاب‌های حدیثی شیعه و مطالعه روایات فراوان اهل بیت (علیهم‌السلام) متوجه عدم تخصیص این روایات به زمان خاص می‌شویم؛ بلکه روایاتی از اهل بیت (علیهم‌السلام) وجود دارد که عمل به تقیه را در زمان غیبت امام دوازدهم (علیه‌السلام) مهم‌تر می‌داند؛ مثلا امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «كلما تقارب هذا الأمر كان أشد للنقية.[2] هر چه اين امر (ظهور امام قائم عليه‌السلام) نزديك‌تر شود، تقيه شديدتر شود. (زيرا بدعت و ستم توسعه يابد و اظهار حق، خطرش بيشتر می‌شود.)»
بنابراین حکم به عدم جواز تقیه در زمان غیبت، پشتوانه عقلی و نقلی نداشته و فقط برای توجیه تحرکات افراطی شیعه انگلیسی بیان شده است.

پی‌نوشت:
[1]. افضلی، محمد علی و مومنی ها، محمد علی، غلو و افراط درجریان شیعه انگلیسی، ص140 به نقل از پایگاه خبری تحلیلی پارس.
[2]. کلینی، محمد یعقوب، الکافی، ج2، ص220.