پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آن‌جایی که مبانی، تفکرات و باورهای تشیع راستین، با منافع و سلطه‌گری قدرت‌های استکباری و استعماری، هم‌خوانی ندارد و همواره همانند سدی در برابر زیاده‌خواهی‌های آن‌ها ایستاده است، دشمنان قسم خورده شیعه نیز با طرح‌ ریزی‌های فراوان کوشیده‌اند، از درون به مبارزه با این عقاید و باورها بپردازند. یکی از این طرح‌های شوم، استفاده از دین و افراد منحرف منتسب به دین برای مقابله با تشیع است.

هدف دشمن از این اقدامات، تخریب نظام اسلامی از راه تغییر و تحریف باورها و آرمان‌های جهانی آن است و با استفاده ابزاری از جریان‌های افراطی و تفرقه افکن مانند تشیع لندنی و به بهانه‌های مختلف مانند مسائل اقتصادی و نیز باورهای اعتقادی خاص خود، همین هدف را دنبال می‌کنند؛ بدین معنا که تشیع و مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) را طوری تعریف و تحریف می‌کنند که برنامه‌های نظام اسلامی در برابر آن قرار گیرد.

این جریان‌های افراطی و استعماری، برای دستیابی به این هدف که همان استحاله امت اسلامی است، سعی بر برپایی شعائر اسلامی با سبک و سیاقی دارد که اهداف دشمن را دنبال کند و با وجود ظاهر مذهبی، از محتوای حقیقی خالی باشد.

مناسبت‌هایی مانند عید غدیر، عاشورا و جشن‌های مهدوی مانند نیمه شعبان، سالروز تولد منجی عالم امکان و نهم ربیع الاول سال‌روز آغاز امامت امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) که چنان شورانگیز و تأثیرگذار است که علاوه بر برانگیختگی احساسات و عواطف معنوی و انسانی مردم و مشارکت بالای آن‌ها در اجرای آن، پیام‌ها و درس‌هایی به دنبال داشته که زیربنای فکری فرهنگیِ بسیاری از نهضت‌ها و جنبش‌های اسلامی و آزادی‌بخش بوده است؛ مانند قیام‌های صدر اسلام (توابین، زید شهید، شهید فخ و ...) و نیز جریان نهضت تنباکو، مشروطه و سرانجام انقلاب اسلامی و نهضت مقاومت و بیداری اسلامی.

ولی متأسفانه گروه‌های انحرافی و افراطی از این مناسبت‌های مذهبی به خصوص نهم ربیع، سوء استفاده کرده و با اجرای برخی از برنامه‌های ناخوشایند مانند عیدالزهراء، وحدت جامعه اسلامی را از بین می‌برند. طرفداران و پیروان جریان تشیع انگلیسی در پوشش بزرگداشت این مراسم، برنامه‌ها و تبلیغاتی دارند که در جهت عکس این اهداف و فرصت‌هاست؛ فعالیت‌های این افراد، با ایجاد نفرت نسبت به تشیع و باورهای مربوط به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) و نیز در تقابل قرار دادن عموم انسان‌ها با آموزه‌های تشیع، مانعی در پذیرش عمومی جهانیان نسبت به آموزه‌های ناب اسلام می‌شود.

این جریان در پوشش علمی و نام اجتهاد، به تبلیغ برداشت‌های غیر علمی خود از دین و شعائر اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌پردازند و هم‌چنین به‌جای آن‌که اجتهاد را از طریق مرسوم و متقن حوزه‌های علمیه کسب کنند، آن را امری موروثی کرده‌اند؛ یکی دیگر از سوء استفاده‌های این جریان افراطی و تندرو آن است که به مجرد تلبس به لباس روحانیت و تبلیغات گسترده در شهرهای تحت نفوذ خود، مرجعیت را برای خود تثبیت می‌کنند.[1]

پی‌نوشت:
[1]. حديث انتظار، ص124، حوزه علميه قم، مركز تخصصی مهدويت، ۱۳۹۴.