پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بحث منجی آخرالزمان و آمدن شخصی که انسانها را از ظلم ظالمان نجات می دهد یکی از مسائلی است که همیشه ذهن پیروان ادیان مختلف را به خودش مشغول نموده است. در این میان و در زمان های مختلف، افرادی به دروغ، خود را منجی یا مرتبط با منجی معرفی نموده و با ایجاد شبهه سعی در رسیدن به اهداف خود را داشتند. لذا گاهی اوقات، افرادی به طور ناخواسته دچار اشتباه شده و مدعیان دروغین را همان منجی واقعی می پندارند. از جمله این افراد، آقای علی اکبر جوکار می‌باشد که در صوتی نحوه ایمان آوردن به یکی از مدعیان دروغین مهدویت را بیان می‌کند.

ایشان می گوید: «که از سال 1393 هجری شمسی با احمد اسماعیل یا همان یمانی آشنا شدم؛ این در حالی است که قبلاً احمد اسماعیل به عنوان یمانی خروج نموده بود.» امّا نکته مهم این است که مطابق ادله روایی مستند، لازمه خروج یمانی همزمانی خروج سفیانی و سید خراسانی با او است. یعنی زمانی که یمانی خروج و اعلام حضور می کند، سفیانی و سید خراسانی نیز خروج می کنند و این در حالی است که  تا الآن سید خراسانی و سفیانی خروج نکرده اند و آقای جوکار و دیگر پیروان احمد اسماعیل از آن غافل و پاسخی بر این اشکال ندارند.

چنانکه امام باقر (علیه السلام)می‌فرماید: «خُرُوجُ الثَّلَاثَةِ السُّفْيَانِيِّ وَ الْخُرَاسَانِيِّ وَ الْيَمَانِيِّ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ فِي شَهْرٍ وَاحِدٍ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ وَ لَيْسَ فِيهَا رَايَةٌ أَهْدَى مِنْ رَايَةِ الْيَمَانِيِّ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى الْحَق.[1] قیام سفیانی، خراسانی و یمانی، در یک سال، یک ماه و یک روز خواهد بود که هدایت یافته ترین پرچم، پرچم یمانی است زیرا که به حق دعوت می کند.»

امام صادق(علیه السلام)می فرماید:«الْيَمَانِيُ‏ وَ السُّفْيَانِيُ‏ كَفَرَسَيْ‏ رِهَان[2] یمانی و سفیانی مانند دو اسب مسابقه‌­اند» آن حضرت در روایت دیگری فرموده‌اند: «خروجُ الثلاثةِ الخراسانیِّ والسفیانیِّ والیمانیِّ فی سَنَةٍ واحدةٍ فی شهرٍ واحدٍ فی یومٍ واحدٍ[3] خروج سه نفری خراسانی، سفیانی و یمانی در یک سال و یک ماه و یک روز است.»

به هر تقدیر، از مجموعه روایات یاد شده، هم زمان بودن خروج یمانی، خراسانی و سفیانی ثابت می‌شود. بنابراین ایمان آوردن برخی افراد از جمله آقای جوکار به کسانی که مدعی یمانی هستند، همانند سرابی است که واقعیت نداشته و بی پایه و اساس است؛ و در واقع، ایمان به یمانی دروغین است.

پی نوشت:

[1]. مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، كنگره شيخ مفيد - قم، چاپ: اول، 1413 ق.، ج2، ص375.

[2]. نعمانی، محمد بن ابراهيم، الغيبة للنعماني - تهران، چاپ: اول، 1397ق، ص305

[3]. طوسى، محمد بن الحسن، الغيبة (للطوسي)/ كتاب الغيبة للحجة - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1411ق، ص446.