پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی می گویند اگر قمه زدن بدعت است، پس سینه زنی هم مانند قمه زدن باید بدعت باشد.

در پاسخ به این اشکال باید گفت:
سینه زنی امری است که برای تعظيم شعائر الهی و شركت در غم و اندوه مصيبت سيد الشهداء (علیه‌السلام) صورت می‌گيرد. سينه زنی بر خلاف قمه زنی و تیغ زنی، از شیوه‌های سنتی عزاداری برای سيد الشهداء (علیه‌السلام) و ديگر ائمه مظلوم (علیهم‌السلام) است كه همراه با نوحه خوانی و با آهنگ خاصی بر سر و سينه زدن همراه است. اصل اين سنت به ويژه در ميان عربها رواج داشته و بعدها به صورت موجود در آمده است. اين امر در دوران صفويه توسعه يافت و در عصر قاجاريه بيش‏تر رواج پيدا كرد.(1)

به صورت زدن و به سینه زدن در عزاداری، از صدر اسلام نیز مرسوم بوده است؛ در زمان پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امامان (علیهم‌السلام) در عزای عزيزان به ويژه در شهادت حمزه سيد الشهدا و سپس در شهادت سالار شهيدان حسين بن علی (علیهماالسلام) و ساير شهيدان كربلا مرثیه می‌خواندند و تا حدودی به سر و سينه می‌زدند (شبيه سينه زنی امروزی) و گريه می‌كردند و زنان بی تابی نشان می‌دادند.

نقل شده است که برخی از زنان مسلمان در عزای پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به سر و سینه خود می‌زدند و عزاداری می‌کردند.
عايشه می‌گويد: «(زمانی كه پيامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از دنيا رفت) من به همراه بقيه زنان پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)  سينه می‌زديم و من به صورتم می‌زدم.»(2)

از مجموع احادیثی که درباره اصل عزاداری امام حسین (علیه‌السلام) آمده و نیز از سیره ائمه (علیهم‌السلام)، می توان استفاده کرد که عزاداری امام حسین (علیه‌السلام) بایستی توأم با شکوه، فریاد، هیجان، اشک و ناله برخاسته از مصیبت عاشورا باشد و طبیعی است که لباس سیاه پوشیدن، راه اندازی دسته‌های سینه زنی به شکل معقول و متعارف و همراه با وقار، حزن، اندوه و ماتم، تا حدی که موجب وهن اسلام و اضرار بر نفس نباشد، نقش مثبت و سازنده در شُکوه و شور مجالس عزا دارد و نمی‌توان آن را نفی کرد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی می فرمایند: «سینه زنی عزاداران حسینی، همان وسیله ای است که می تواند محبّت و ولایت اهل بیت را از نسلی به نسل دیگر برساند.»(3)
عزاداری برای سالار شهيدان و بزرگداشت آن واقعه حزن انگيز و اظهار محبّت به خاندان عصمت و طهارت، امری پسنديده و لازم است. به فرموده امام خمينی (رحمةالله‌علیه) عزاداری برای سيد مظلومان از افضل قربات است.(4)

پی‌نوشت:
1. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص237، قم، معروف، 1376، چاپ سوم.
2. احمد بن حنبل، أبوعبدالله بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج43، ص269، محقق: شعيب الأرنؤوط - عادل مرشد، وآخرون. إشراف: د عبدالله بن عبدالمحسن تركی، مؤسسة الرسالة، چاپ اول. «... قُبِضَ وهو فی حَجْری ثُمَّ وَضَعْتُ رَأْسَهُ على وِسَادَةٍ وَقُمْتُ أَلْتَدِمُ مع النِّسَاءِ واضرب وجهی.»
3. ایرنا، «سینه‌زنی عزاداران حسینی محبّت و ولایت اهل‌بیت را از نسلی به نسل دیگر می‌رساند»، کد خبر 594064.
4. استفتاءات امام، ج2، ص28، كارهای متفرقه، سوال 71.