شیخ صدوق (ره) می نویسد: امام صادق (علیه السلام) از پدران گرامی شان نقل می کنند که رسول خدا (صلی‎الله‎علیه‎وآله) فرمودند: «يَوْمَ‏ غَدِيرِ خُمٍ‏ أَفْضَلُ‏ أَعْيَادِ أُمَّتِي‏ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَمَرَنِي اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ فِيهِ بِنَصْبِ أَخِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع عَلَماً لِأُمَّتِي يَهْتَدُونَ بِهِ مِنْ بَعْدِي وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ فِيهِ الدِّينَ وَ أَتَمَّ عَلَى أُمَّتِي فِيهِ النِّعْمَةَ وَ رَضِيَ لَهُمُ الْإِسْلَامَ دِينا؛ روز غدیرخم برترین عیدهاى امت من است و آن روزى است که خداوند بزرگ دستور داد تا برادرم على بن ابى طالب را به عنوان پرچمدار (و فرمانده) امتم منصوب کنم، تا بعد از من مردم توسط او هدیت شوند و آن روزى است که خداوند در آن دین را تکمیل و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به عنوان دین براى آنان پسندید.»(1)

پی‌نوشت
1 . شیخ صدوق، الأمالی، ص125، كتابچى - تهران، چاپ: ششم، 1376ش.