پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اخیراً شبکه ماهواره ای (قناة الشعائر الفضائیة) که وابسته به جریان تشیع لندنی است، در بنر تبلیغاتی خود برای پخش زنده سخنرانی سید صادق شیرازی در ماه رمضان 1443 از واژه ولی فقیه برای شخص سید صادق شیرازی استفاده شده است. این در حالی است که در جریان آشوب‌های سال 1396 فرزندِ سید صادق شیرازی (سید حسین) ولایت فقیه را به فرعون تشبیه کرده و شهدا و دفاع مقدس را زیر سؤال برد و هنگامی که دادگاه ویژه روحانیت او را برای پاره‌ای از توضیحات احضار کرد، طرفداران سید صادق شیرازی به سفارت ایران در لندن حمله کرده و سخنگوی رسمی سید صادق با حضور در شبکه بی بی سی، از مدافعان حرم با عنوان داعش شیعه! یاد کرد.[1]

همچنین بعد از وفات سید محمد شیرازی، برادر او سید صادق اقامه مرجعیت کرد و برادر دیگر آنها سید مجتبی شیرازی نیز که در انگلستان مستقر است، در ویدئویی که سالها منتشر شد و بارها در شبکه منافقین بازپخش شد اهانت‌های مستقیمی را متوجه ولایت فقیه و شخصیت‌هایی مانند آیت‌الله بهجت می‌‌کند. وی آیت‌الله بهجت را در سخنانی کافر، ملحد و زندیق می‌نامد.[2]

بعد از وفات سید محمد شیرازی، بیت شیرازیها اقدام به گسترش شبکه های ماهواره‌ ای و حسینیه های برون مرزی کردند. تمام این دستگاه‌های تبلیغاتی دو هدف کلان را دنبال می‌کنند؛ اختلاف افکنی میان شیعه و سنی و تبلیغ مراسم‌هایی وهن‌آمیز مانند قمه‌زنی، روی زغال راه رفتن و… این روند تا جایی ادامه یافت که در سالهای اخیر، ایام هفته وحدت از طرف سید صادق شیرازی به هفته برائت نامگذاری شد و در روز نهم ربیع الاول دسته‌ ای در قم راه انداخته و به‌ طور علنی مقدسات اهل سنت را به تمسخر گرفتند.

از دیگر اقدامات این جریان، پروبال دادن به طلبه ای جوان و افراطی به نام «یاسر الحبیب» است. وی در سال ۲۰۰۱ هیئتی به نام «خدام المهدی» در کویت تأسیس کرد، ولی به دلیل تندروی‌ هایش زندانی و پس از مدتی آزاد شد و به لندن رفت، جایی که سید مجتبی شیرازی، برادر کوچکتر صادق شیرازی از سالهای دهه پنجاه در آنجا سکونت دارد. او با راه‌اندازی شبکه‌ای ماهواره‌ای به نام فدک‌ و محلی به نام فدک الصغری در اطراف لندن آزادانه به ترویج عقاید افراطی خود و اختلاف افکنی میان شیعه و سنی می‌پردازد.[3]

پی‌نوشت:
[1]. سایت اسلام شیعه، «اسلام آمریکایی و تشیع انگلیسی- نقد و بررسی افکار تشیّع انگلیسی»
[2]. سایت هدانا، «تصریح آیت الله خویی و بزرگان نجف بر عدم اجتهاد بزرگ فرقه شیرازی؟!»
[3]. همان.