پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جريان شيعه لندنی، جريان فکری يا انحرافی است که از شیعه ناب جدا شده و به بيراهه می‌رود؛ در ادامه به معرفی شاخصه‌ها و ويژگی‌های خط فکری آن می‌پردازيم:

- عقل ستیزی و تحریم علوم عقلی:
يکی از ويژگی‌های تشيع انگليسی مخالفت شديد با علوم عقلی، به خصوص فلسفه است. گرچه همواره تعداد خاصی از علمای شيعه، نگاهی انتقادی بـه علوم عقلی همچون فلسفه داشته‌اند و اين انتقادات را در قالب کرسی تدريس و به صورت علمی بيان کرده‌اند، بايد دانست که مخالفت تشيع انگليسی با علوم عقلی، به شکل عوامانه و با رنگ و لعاب تکفير است.

- وحدت ستیزی و تفرقه افکنی:
وحدت ستيزی و دامن زدن به دشمنی‌های مذهبی، يکی ديگر از خصوصيات اين جريان است. آنان با سوءِ استفاده از تعصبات مذهبی مردم، همه مطالب دينی را به سمت مخاصمه و مواجهه با اهل سنت سوق می‌دهند و تنها از دريچه تنگ اختلافات شيعه و سنی به مسائل دينی می‌نگرند.[1]
آنان در سالهای اخير از يک سو با عنوان بيان عقايد شيعه و افشاگری، توهين‌های بی سابقه‌ای را آشکارا به عقايد اهل سنت انجام داده‌اند و از سوی ديگر، معانی نادرست و غیر قابل قبولی را از وحدت اسلامی در ميان مسلمانان القا کرده‌اند تا بدينوسيله اعتراضات و جبهه گيری‌هايی را در مقابل آن به وجود آورند.
معمولاً اين عده برای حمله به «وحدت اسلامی» آن را به معنای دست کشيدن شيعه از عقايد مذهبی خود و پذيرش اعتقادات اهل سنت تفسير می‌کنند؛ درحاليکه روش و موضع علمای بزرگ شيعه همچون امام خمینی (رحمةالله‌علیه) و سایر علماء در طول تاريخ، کاملاً بر خلاف اين نظر جاهلانه بوده است.[2]

- ترویج جعلیات و بدعتها در رفتارها و شعائر مذهبی خصوصاً عزاداری:
اين جريان بسيار می‌کوشد که با  ترویج جعلیات و بدعتها در  عزاداری‌ها  آن را از اوصاف شیعیان معرفی کند؛ يعنی از يک سو عزاداری‌ها را به سمت اعمال وهن آميز و توجيه ناپذير هدايت می‌کنند و از سوی ديگر، به گسترش و افزايش روزهای عزا و سوگواری در طول سال می‌پردازند؛ به گونه‌ای که در طول سال جز ايامی معدود، روزهای ديگر به عنوان «يوم العزاء» و عزای عمومی شناخته می‌شود.

- جا به جا کردن اصول و فروع :
متأسفانه، هنر اين جريان، پرداختن به حواشی و رها کردن  اصول و بی‌توجهی به مطالب اصلی است؛ از همين‌رو در بيان مباحث دينی، مطالب مهم و اصلی را به حاشيه می‌رانند. حقيقت اين است که فروع جزئی و تاريخی همچون عروسی حضرت قاسم (علیه‌السلام) و ... مطالبی نيستند که علمای فرهيخته شيعه چون شهيد مطهری، به دليل اظهار نظر درباره آنها لعن و دشنام داده شوند و گفته آنها مخالفت با نهضت امام حسين (علیه‌السلام) تفسير شود.

- انحصارگرایی در اندیشه دینی و مصادره عنوان تشیع:
يکی از خصوصيات رفتاری بارز اين جريان، انحصارگرايی در انديشه دينی و مصادره عنوان تشيع است. البته اين خصوصيت رفتاری و عملی، شبيه رفتار جريان وهابيت در اهل سنت است؛ زيرا وهابیون با انحصارگرايی شديد دينی، کوچکترين مخالفت با انديشه‌های خويش را عامل گرایش به کفر معرفی می‌کنند. جريان شيعه لندنی نيز همچون وهابيت، کمترين زاويه با انديشه‌های خويش را بر نمی‌تابند. همچنين برخی افراد اين جريان، با مصادره نام تشيع برای تفکر خويش، ديگر شيعيان را افرادی منحرف و جداشده از تشيع معرفی کرده و از آنها با عناوين «بتريه»، «دجاليه» و ... ياد می‌کنند.

- تخریب مرجعیت و جریان فقاهت در شیعه:
متأسفانه از یک سو، طرفداران اين جريان با بيان تهمتهای گوناگون اجتماعی، سياسی و مذهبی به تخريب جريان اصيل فقاهت و مرجعيت در تشيع می‌پردازند و از سوی دیگر با ابزارهای رسانه‌ای فراوان، مرجع خود را تنها مرجع اعلم و دارای صلاحيت مذهبی معرفی می‌کنند. مرجعيت در ميان اين جريان، حالت موروثی به خود گرفته است و مراجع اين جريان پيش از وفات، مقدمات به مرجعيت رسيدن يکی از اعضای خانواده خويش را فراهم می‌سازند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. کتاب همبستگی مذاهب اسلامی، عبدالکریم بی آزار شیرازی، انتشارات امیر کبیر، ص343.
[2]. امام خمينی، صحيفه نور، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج١، ص87.
[3]. سایت کیهان، «مبانی فکری شیعیان لندنی»، کد خبر: ۱۲۸۳۲۹، ۲۱ اسفند ۱۳۹۶.