پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اخیراً وهابی‌ها با طرح ادعای واهی و به قصد تطهیر جنایات و کفر معاویه، به پذیرش جوایز و هدایای او توسط اهل بیت (علیهم‌السلام) استناد می‌کنند. علامه مجلسی در کتاب ملاذ الاخیار می‌نویسد: «حسن و حسین (علیهماالسلام) جوا‌یز (هدایای) معاویه را قبول می‌کردند.»[1]
وهابی‌ها در ادامه استدلال می‌گویند: علامه مجلسی در کتاب روضه المتقین می‌نویسد: «رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: اگر یك ران گوسفند هم به من هدیه كنند مى‌پذیرم؛ زیرا قبول كردن هدیه از احكام دین است. اما اگر كافر یا منافقى، مقدارى خرما به من هدیه کند، قبول نمى‌كنم؛ زیرا خداوند هدیه مشركین و منافقین را تجویز نكرده است.»[2]
وهابیون با کنار هم قرار دادن این دو روایت در کنار یکدیگر، ایمان و عدم نفاق و عدم کفر معاویه را نتیجه می‌گیرند. چرا که بر اساس فرمایش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پذیرش هدیه فقط از انسان مؤمن جایز است و به دلیل قبول هدیه‌ای که از جانب معاویه برای ائمه اطهار (علیهم‌السلام) ارسال شده و حضرات آن را قبول کرده‌اند، در نتیجه پسر هند جگرخوار مؤمن و مسلمان است.

اما در پاسخ به این شبهه چند نکته بیان می‌شود:
نکته اول:
قبول و پذیرش جوایز و هدایای ارسالی از معاویه برای اهل بیت (علیهم‌السلام) به جهت ایمان و اسلام او نبوده است. قطعاً کفر و نفاق معاویه به دلیل جنگ و نبرد او در مقابل امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) و امام حسن (علیه‌السلام) مشخص است و احتیاجی به اثبات آن نیست؛ در نتیجه قبول و پذیرش هدایا از طرف اهل بیت (علیهم‌السلام) دلیلی به غیر از پذیرش ایمان دارد.
علامه مجلسی در توضیح این مطلب می‌فرماید: «امام حسن و امام حسین و امامان معصوم دیگر (علیهم‌السلام) جایزه‌ها و هدایای غاصبین خلافت و سلاطین ستمگر و امیران و کارگزاران آنان را قبول می‌کردند و این کار به جهت آزاد کردن مقداری از حقوقی که آنان غصب کرده‌اند بوده است.»[3]

نکته دوم:
بر اساس فرامین الهی و اعتقادات شیعه، ائمه معصومین (علیهم‌السلام) صاحب ولایت تکوینی بر عالم امکان هستند. به این معنا که اموال و دارایی‌ها و هر غنیمتی که در اختیار غاصبین و ظالمین قرار می‌گیرد، از آنِ امامان معصوم (علیهم‌السلام) است.
مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی با اشاره به این مطلب می‌نویسد: «معاویه بن وهب گفت: به امام صادق (علیه‌السلام) عرض كردم: اگر امام (علیه‌السلام) افراد را به سریه بفرستد و غنیمت‌هایى به دست آورند، چگونه تقسیم مى‌شود؟ امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: اگر به فرماندهى كسى كه امام معصوم (علیه‌السلام) او را منصوب فرموده است جنگیده‌اند، باید یك پنجم كه سهم خدا و رسول او است، جدا شود و چهار پنجم آن را بین خودشان تقسیم كنند و اگر در آن جنگ، به جنگ مشركان نرفته‌اند، هرچه غنیمت گرفته‌اند براى امام (علیه‌السلام) است و هر طور دوست بدارد، با آن رفتار مى‌كند.»[4]
بر اساس این روایت تمام اموالی که در دستان غاصبان خلافت و حاکمان جور باشد، مصرف آن به اختیار امام است. پس قبول هدیه از غاصبان، به منزله گرفتن حقی از حقوق ائمه معصومین (علیهم‌السلام) به حساب می‌آید.

پی‌نوشت:
[1]. علامه مجلسى، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، كتابخانه آیه الله مرعشی نجفی - قم، چاپ اول، 1406 ق، ج10، ص288. «أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَینَ ع كَانَا یقْبَلَانِ‏ جَوَائِزَ مُعَاوِیة.»
[2]. علامه مجلسی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مؤسسه فرهنگى اسلامى كوشانبور - قم، چاپ دوم، 1406 ق، ج7، ص350. «عن أبی عبد الله ... لو أهدی‏ إلى‏ كراع‏ لقبلت‏ ... المنافقین و طعامهم‏.»
[3]. علامه مجلسى، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، دار الكتب الإسلامیة - تهران، چاپ دوم، 1404 ق، ج12، ص404. «وقد روی فی أخبار كثیرة ... التی غصبوها منهم.»
[4]. كلینى، الكافی، دار الكتب الإسلامیة - تهران، چاپ چهارم، 1407 هـ، ج5، ص43. «قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع السَّرِیةُ یبْعَثُهَا... أَرْبَعَةَ أَخْمَاس‏.»