پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رفتار شناسی حضرت صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) در جامعه و نحوه برخورد ایشان در موقعیت‌های مختلف، برترین راهنمایی در حوزه بصیرت است. شخصیت سیاسی بی‌نظیر حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) بخشی از تربیت الهی ایشان است که از کودکی با یاری کردن رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در وجودشان شکوفا می‌گردد.
اوج مبارزات سیاسی حضرت، در دفاع ازحریم ولایت تبلور می‌یابد. آن ولایتی که حضرت، حاضر می‌شود تمام دارایی خود را برای پا برجاماندن این عنصر اساسی فدا کند.
تجلی حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) در ولایتمداری، همچون نوری است، که راه را برای همگان تا ابد آشکار و وظیفه ما را به عنوان شیعه و پیروان راه اهل بیت (علیهم‌السلام) روشن کرده است. حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) شهیده راه ولایت و امامت، با فداسازی خویش به همگان آموخت که امام بر حق، همچون کعبه است؛ کعبه‌ای که مردم بایستی بر گِردش طواف کنند؛ نه او بر گرد مردم: «مثل الامام مثل الکعبه اذ تؤتی و لا تأتی.»[1]

حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) استمرار اسوه حسنه است و این است رمز و راز آنکه سیره فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برای همه امامان از نسل او، اسوه، حجت و الگو می‌گردد: «نحن حجة الله علی الخلق و فاطمه حجۀ علینا.[2] ما (امامان معصوم) حجت خداوند بر مردم هستیم و فاطمه (سلام‌الله‌علیها) حجت (خداوند) بر ما.»
اسوه گری سیره حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) چنان در اوج یگانگی است که مولای عدل گستر ما (امام زمان) که جهانی چشم انتظار اوست تا ظهور کند، حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را الگوی نیکوی زندگانی خویش معرفی می‌کند و می‌فرماید: «و فی ابنۀ رسول الله لی اسوة حسنۀ.[3] همانا در دختر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای من، الگویی شایسته وجود دارد.»

حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برای آنکه به آیندگان اهمیت مسأله ولایت و امامت را بفهماند، حاضر است برای دفاع از ولایت، همه دارایی خویش را فدا سازد و راه را برای آیندگان روشن کند و در این مسیر، حتی فرزندش محسن (علیه‌السلام) را نیز فدا کرد.
جوینی خراسانی با سند معتبراز پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) چنین روایت کرده است: «... وقتی دخترم فاطمه را می‌بینم به یاد چیزهایی می‌افتم که پس از من بر او روا می‌دارند؛ گویا او را می‌بینم که ذلت به خانه‌اش وارد شده، پهلویش را شکسته، جنین او سقط شده است. ... (خدایا)! عذاب جاودان قرار بده، بر کسی که به پهلوی فاطمه ضربه زد، به حدی که فرزند فاطمه سقط شد. در این موقع ملائکه، همه گویند: آمین!...»[4]
شهرستانی در شرح حال نظام نقل کرده است: «روز بیعت، عمر به شکم فاطمه چنان ضربه‌ای زد که جنین از شکم افکند و (عمر) فریاد می‌کشید خانه را با هر که در آن است، بسوزانید، با آنکه در آن خانه، جز علی و فاطمه و حسن و حسین نبودند.»[5]

پی‌نوشت:
[1]. مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، تحقیق: محمد باقر بهبودی، یحیى عابدی زنجانی، سید کاظم موسوی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ج36، ص353.
[2]. مسعودی، محمد فاضل، الأسرار الفاطمیه، تحقیق: سید عادل علوی، قم، مؤسسه الزائر، ص17.
[3]. مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، تحقیق: محمد باقر بهبودی، یحیى عابدی زنجانی، سید کاظم موسوی، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ج53، ص180.
[4]. جوینی خراسانی، ابراهیم بن محمد بن موید بن عبدالله علی بن محمد، فرائد السمطین فی فضائل المرتضی و البتول و السبطین والائمه من ذریتهم علیهم السلام، حققه وعلق علیه محمد باقر المحمودی، قم، ج2، ص34و35.
[5]. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، دار المعرفه، ج1، ص57.