پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قرآن در بیان واقعه هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌‎فرماید: «إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا.[توبه/40] هنگامی كسانیكه كفر ورزيدند، او را [از مكّه‌] بيرون كردند، و او نفرِ دوم از دو تن بود، آنگاه كه در غار بودند، وقتى به همراه خود مى‌گفت، اندوه مدار كه خدا با ماست؛ پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد، و او را با سپاهيانى كه آنها را نمى‌ديديد تأييد كرد.»
اهل سنت در تفسیر این آیه معتقدند، ابوبکر، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در این واقعه مهم همراهی کرده است. عسقلانی، شارح صحیح بخاری، با اشاره به این آیه می‌نویسد: «آیه غار بزرگ‌ترین فضیلت برای ابوبکر است و وی را شایسته خلافت پس از پیامبر خدا می‌کند.»[1]
بدون هیچگونه توهین و جسارت به مقدسات اهل سنت، سؤال مهمی پیش می‌آید، خداوند متعال در آیه شریفه سوره توبه، نزول سکینه را بر قلب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اعلام می‌کند در حالیکه علمای اهل سنت قائل هستند که ابوبکر همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بوده است.
در این آیه، چرا آرامش بر قلب ابوبکر نازل نشده و قرآن از آن یاد نمی‌کند؟[2] شاید در جواب این پرسش گفته شود به احترام مقام رسالت، نامی از ابوبکر برده نشده است. اما در پاسخ، قرآن نظر آنان را رد می‌کند. قرآن در آیات دیگر خود، نزول سکینه بر مؤمنین را نیز بیان کرده است و می‌فرماید، «ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا.[توبه/26] سپس خداوند «سکینه» خود را بر پیامبرش و بر مؤمنان نازل کرد، و لشکرهایی فرستاد که شما نمی‌دیدید...» در آیه شریفه، نزول سکینه بر قلب مؤمنان، بعد از نزول بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بیان شده است.
به قرینه آن‌چه استدلال شد، چرا در قرآن نزول سکینه بر ابوبکر که به زعم اهل سنت همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود، بیان نشده است؟

پی‌نوشت:
[1]. عسقلانی، فتح الباری، دار المعرفة - بيروت، ج13، ص209. «وهی أعظم ... من بعد النبی.»
[2]. «آرامش در غار فقط بر پیامبر اکرم نازل شد»